لایب سان

This book demonstrates that ancient Christian Gnosticism was an ancient form of cultural criticism in a mythological garb. It establishes that, much like modern forms of critical theory, ancient Gnosticism was set on deconstructing mainstream discourses and cultural premises. Strains of critical theory dealt with include the Frankfurt School, queer theory, and poststructural philosophy. The book documents how in both ancient Gnosticism and modern critical theories issues that used to serve as premises for discussion or as concepts relegated to the realms of the “natural” and the “given” in their respective historical contexts, are transformed into objects of contention. The main aim of this book is to salvage the historical category of Gnosticism from its present scholarly disavowal, if only because Gnosticism, when read as a cultural, and not only a religious phenomenon, presents us an ancient form of culture criticism which would be hard to parallel until (post) modernity. While Hans Jonas remarked many years ago that “something in Gnosticism knocks at the door of our Being and of our twentieth-century Being in particular,” by the 21st century global world this something has already entered and lives with us. We can thus still benefit from another perspective, even if it comes from Mediterranean people who lived almost 2,000 years ago.
 

چکیده فارسی

این کتاب نشان می‌دهد که عرفان مسیحی باستان شکلی باستانی از نقد فرهنگی در لباس اسطوره‌ای بوده است. این نشان می‌دهد که دقیقاً مانند اشکال مدرن نظریه انتقادی، عرفان باستانی بر ساختارشکنی گفتمان‌های جریان اصلی و مقدمات فرهنگی تنظیم شده بود. رشته‌هایی از نظریه انتقادی که به آنها پرداخته می‌شود شامل مکتب فرانکفورت، نظریه عجیب و غریب، و فلسفه پساساختاری است. این کتاب مستند می کند که چگونه در گنوسیزم باستان و نظریه های انتقادی مدرن، موضوعاتی که پیش از این به عنوان مقدمات بحث یا مفاهیمی که در زمینه های تاریخی مربوط به خود به قلمرو «طبیعی» و «داده شده» تنزل می یافتند، به موضوعات مورد اختلاف تبدیل می شدند. . هدف اصلی این کتاب نجات مقوله تاریخی گنوسیسیزم از انکار علمی کنونی آن است، اگر چه تنها به این دلیل که گنوسیزم، زمانی که به عنوان یک پدیده فرهنگی و نه تنها دینی خوانده می شود، شکلی کهن از نقد فرهنگ را به ما ارائه می دهد که دشوار است. به موازات تا (پسا) مدرنیته. در حالی که هانس جوناس سالها پیش اظهار داشت که "چیزی در گنوسیزم در وجود ما و به ویژه وجود قرن بیستمی ما را می زند"، در قرن بیست و یکم جهان جهانی این چیزی قبلاً وارد شده و با ما زندگی می کند. بنابراین، ما هنوز هم می‌توانیم از دیدگاه دیگری بهره ببریم، حتی اگر از مردم مدیترانه‌ای که تقریباً 2000 سال پیش می‌زیسته‌اند، استفاده کنیم.