لایب سان

In New Zealand, it is generally accepted that water allocation law has failed to be adequately addressed and New Zealand is now faced with the problem of over-allocation in many catchments. In comparison, Australia has extensive experience in reforming its water law and policy over the last 20 years. This book provides a comparative and critical analysis of the lessons that New Zealand can learn from the Australian experience and offers guidance for the improvement of water allocation outcomes in New Zealand. Starting with the background of water allocation law and policy in New Zealand, the book traces the evolution of legal policies, including the 1967 Water and Soil Conservation Act and the 1991 Resource Management Act, and examines the role they have played in current water allocation issues. The book situates these findings within global challenges, such as the impact of climate change, and the global scarcity of and increasing demand for freshwater resources.

چکیده فارسی

در نیوزلند، به طور کلی پذیرفته شده است که قانون تخصیص آب به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است و نیوزلند اکنون با مشکل تخصیص بیش از حد در بسیاری از حوضه های آبریز مواجه است. در مقایسه، استرالیا تجربه گسترده ای در اصلاح قانون و سیاست آب خود در 20 سال گذشته دارد. این کتاب تجزیه و تحلیل مقایسه ای و انتقادی از درس هایی را ارائه می دهد که نیوزلند می تواند از تجربه استرالیا بیاموزد و راهنمایی هایی برای بهبود نتایج تخصیص آب در نیوزیلند ارائه می دهد. این کتاب با پیش‌زمینه قانون و سیاست تخصیص آب در نیوزلند، سیر تحول سیاست‌های قانونی، از جمله قانون حفاظت از آب و خاک 1967 و قانون مدیریت منابع سال 1991 را دنبال می‌کند و نقشی را که آنها در مسائل جاری تخصیص آب ایفا کرده‌اند، بررسی می‌کند. . این کتاب این یافته‌ها را در چالش‌های جهانی، مانند تأثیر تغییرات آب و هوا، و کمبود جهانی و افزایش تقاضا برای منابع آب شیرین قرار می‌دهد.