لایب سان

Using and Not Using the Past after the Carolingian Empire offers a new take on European history from c.900 to c.1050, examining the ‘post-Carolingian’ period in its own right and presenting it as a time of creative experimentation with new forms of authority and legitimacy.

In the late eighth century, the Frankish king Charlemagne put together a new empire. Less than a century later, that empire had collapsed. The story of Europe following the end of the Carolingian empire has often been presented as a tragedy: a time of turbulence and disintegration, out of which the new, recognisably medieval kingdoms of Europe emerged. This collection offers a different perspective. Taking a transnational approach, the authors contemplate the new social and political order that emerged in tenth- and eleventh-century Europe and examine how those shaping this new order saw themselves in relation to the past. Each chapter explores how the past was used creatively by actors in the regions of the former Carolingian Empire to search for political, legal and social legitimacy in a turbulent new political order.

Advancing the debates on the uses of the past in the early Middle Ages and prompting reconsideration of the narratives that have traditionally dominated modern writing on this period, Using and Not Using the Past after the Carolingian Empire is ideal for students and scholars of tenth- and eleventh-century European history.

چکیده فارسی

استفاده و عدم استفاده از گذشته پس از امپراتوری کارولینگ برداشت جدیدی از تاریخ اروپا از حدود 900 تا حدود 1050 ارائه می دهد و دوره "پس از کارولینژی" را در نوع خود بررسی می کند و ارائه می دهد. به عنوان زمان آزمایش خلاق با اشکال جدید اقتدار و مشروعیت.

در اواخر قرن هشتم، شاه فرانک، شارلمانی، امپراتوری جدیدی را تشکیل داد. کمتر از یک قرن بعد، آن امپراتوری فروپاشید. داستان اروپا پس از پایان امپراتوری کارولینژی اغلب به عنوان یک تراژدی معرفی شده است: زمان آشفتگی و فروپاشی، که از آن پادشاهی های قرون وسطایی جدید اروپا پدید آمدند. این مجموعه دیدگاه متفاوتی را ارائه می دهد. نویسندگان با اتخاذ رویکردی فراملی، نظم اجتماعی و سیاسی جدیدی را که در اروپای قرن دهم و یازدهم پدیدار شد، بررسی می‌کنند و بررسی می‌کنند که کسانی که این نظم جدید را شکل می‌دهند، خود را در رابطه با گذشته چگونه می‌بینند. هر فصل به بررسی چگونگی استفاده خلاقانه از گذشته توسط بازیگران در مناطق امپراتوری کارولینژی سابق برای جستجوی مشروعیت سیاسی، قانونی و اجتماعی در یک نظم سیاسی جدید متلاطم می‌پردازد.

پیشبرد بحث‌ها در مورد استفاده از گذشته در اوایل قرون وسطی و ایجاد تجدید نظر در روایت‌هایی که به طور سنتی بر نگارش مدرن در این دوره غالب بوده است، استفاده و عدم استفاده از گذشته پس از امپراتوری کارولینژ برای دانشجویان و دانش پژوهان تاریخ اروپا در قرن دهم و یازدهم ایده آل است.