لایب سان

This book considers the United Nations High Commissioner for Refugees’ contribution to international refugee law since the establishment of UNHCR by the United Nations General Assembly in 1951. The book explores the historical and statutory foundations that create an indelible link between UNHCR and international refugee law. This book charts the significant evolution that has occurred in the organisation’s role throughout the last sixty years, looking at both the formal means by which UNHCR’s mandate may be modified, and the techniques UNHCR has used to facilitate the changes in its role, thereby revealing a significant evolution in the organisation’s role since the onset of the crisis in refugee protection in the 1980’s. UNHCR, itself, has demonstrated its organizational autonomy as the primary agent for the adaptation of its responsibilities and work related to international refugee law. The author does suggest however that UNHCR needs to continue to extend and strengthen its role related to international refugee law if UNHCR is to ensure a stronger legal framework for the protection of refugees as well as a fuller respect for refugees’ rights in practice.

UNHCR and International Refugee Law should be of particular interest to refugee lawyers as well as academics and students of refugee law and international law, and anyone concerned with the important role that UNHCR plays in the protection of refugees today.

چکیده فارسی

این کتاب سهم کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان را از زمان تأسیس UNHCR توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1951 در نظر گرفته است. قانون پناهندگی این کتاب تحولات مهمی را که در نقش سازمان در طول شصت سال گذشته رخ داده است، ترسیم می‌کند، و هم به ابزارهای رسمی که ممکن است مأموریت کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل را اصلاح کند و هم به تکنیک‌هایی که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل برای تسهیل تغییرات در نقش خود استفاده کرده است، نگاه می‌کند. تحول قابل توجهی در نقش سازمان از زمان شروع بحران در حمایت از پناهندگان در دهه 1980. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، خود استقلال سازمانی خود را به عنوان عامل اصلی برای انطباق مسئولیت ها و کارهای مربوط به قوانین بین المللی پناهندگان نشان داده است. با این حال، نویسنده پیشنهاد می‌کند که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل باید به گسترش و تقویت نقش خود در رابطه با قوانین بین‌المللی پناهندگان ادامه دهد، اگر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل می‌خواهد چارچوب قانونی قوی‌تری برای حمایت از پناهندگان و همچنین رعایت کامل‌تر حقوق پناهندگان در عمل تضمین کند. p>

UNHCR و قانون بین‌المللی پناهندگان باید برای وکلای پناهنده و همچنین دانشگاهیان و دانشجویان حقوق پناهندگان و حقوق بین‌الملل، و هر کسی که به نقش مهمی مربوط می‌شود، مورد توجه ویژه باشد. که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد امروز در حمایت از پناهندگان نقش دارد.