لایب سان

To Willy Brandt, there was little doubt about Germany’s status. “We are not a military great power, we never wanted to be one,” he remarked in March 1965. “And since we are a divided country, we cannot be a political power of the first order. . . .” There was, however, another side to the story. “We have become something like an economic great power,” Brandt acknowledged. “That does not just make friends for us in the world; to many, we have grown too fat.” As a result, outside observers were far more critical than they had been ten years earlier, on the tenth anniversary of the war’s end. Germany in 1965 was rich yet vulnerable. Brandt was speaking to a closed forum of the opposition Social Democratic Party (SPD), the party he chaired while also serving as mayor of West Berlin. His comments reflect the questions many German leaders were asking in the mid-1960s. Now that the Federal Republic of Germany (FRG), the western portion of the former Reich, had achieved a certain stability and prosperity, what was its proper place in the world? Although Brandt stressed the limits of German power, he expressed the conviction that the German people – he used the word Volk – had positive traditions of international relevance. His speech closed with a plea that Germany’s economic standing be supplemented with efforts to promote “the worldwide impact [Weltgeltung] of this people in intellectual, cultural, and scientific matters.

چکیده فارسی

به نظر ویلی برانت، در مورد وضعیت آلمان شک کمی وجود داشت. او در مارس 1965 گفت: "ما یک قدرت بزرگ نظامی نیستیم، ما هرگز نمی خواستیم یکی باشیم." . . " با این حال، این ماجرا جنبه دیگری هم داشت. برانت تصدیق کرد: «ما به چیزی شبیه به یک قدرت بزرگ اقتصادی تبدیل شده ایم. این فقط برای ما در دنیا دوست نمی شود. برای بسیاری، ما خیلی چاق شده ایم.» در نتیجه، ناظران خارجی بسیار بیشتر از ده سال قبل، در دهمین سالگرد پایان جنگ، انتقاد کردند. آلمان در سال 1965 ثروتمند و در عین حال آسیب پذیر بود. برانت در یک فروم بسته از حزب مخالف سوسیال دموکرات (SPD) صحبت می کرد، حزبی که وی ریاست آن را در حالی که شهردار برلین غربی نیز بود، برعهده داشت. نظرات او منعکس کننده سؤالاتی است که بسیاری از رهبران آلمان در اواسط دهه 1960 می پرسیدند. اکنون که جمهوری فدرال آلمان (FRG)، بخش غربی رایش سابق، به ثبات و رفاه خاصی دست یافته است، جایگاه مناسب آن در جهان چه بود؟ اگرچه برانت بر محدودیت‌های قدرت آلمان تأکید می‌کرد، اما معتقد بود که مردم آلمان - او از کلمه Volk استفاده می‌کرد - سنت‌های مثبتی در ارتباط بین‌المللی دارند. سخنرانی او با این درخواست پایان یافت که موقعیت اقتصادی آلمان با تلاش‌هایی برای ارتقای «تأثیر جهانی [Weltgeltung] این مردم در مسائل فکری، فرهنگی و علمی تکمیل شود.