لایب سان

he United States used to be a good place to make assumptions. Young men and women were admitted to college without creating marketing videos of themselves and without pledging their teenaged years to an extracurricular cloister. College arrived, and college led to graduation (four years), a cubicle, modest debt, spouse, offspring, real estate, health insurance, trips to Disneyland. Nurses and math teachers did not need resumes. Single- family homes increased in value every year. That’s written in the Bible somewhere. People in their 50s and 60s owned homes that were paid off. If you had been working somewhere for 20 years or more you could safely hide in your office until you turned 65, and at that point, with your golden years ahead, Social Security would be waiting patiently. Forever would Americans buy Kodak film, books at Borders, tools and trousers at Sears. When reces- sion did arrive (the non-Great kind) a company like Circuit City might dally with Chapter 11, but only long enough to get reorganized and draw enough investment capital to return to health. If a developer was stuck with an office tower or apartment project that was still unfinished when economists announced that the downturn had started, the investors pushed to finish the property anyway, and then made an effort to find tenants. Walking away from a property with rebar sticking out of the top was unthinkable. And regardless of the economy, talk of Chapter 11 for icons like General Motors or Bank of America was the province of conspiracy theorists with greasy hair and smudged glasses. The end of the last century offered engineers writing software in Mumbai and Moscow and Chinese factories that assembled, well, everything. The Internet shook the planet even more than Gutenberg’s invention did more than five centuries earlier. And then the strangely old-fashioned financial panic of 2008 arrived.

چکیده فارسی

ایالات متحده قبلاً مکان خوبی برای فرضیات بود. مردان و زنان جوان بدون ساختن ویدئوهای بازاریابی از خود و بدون اینکه دوران نوجوانی خود را در یک صومعه غیردرسی تعهد کنند در دانشگاه پذیرفته شدند. کالج وارد شد و کالج منجر به فارغ التحصیلی (چهار سال)، یک اتاقک، بدهی متوسط، همسر، فرزندان، املاک، بیمه درمانی، سفر به دیزنی لند شد. پرستاران و معلمان ریاضی نیازی به رزومه نداشتند. ارزش خانه های تک خانواده هر سال افزایش می یابد. در کتاب مقدس در جایی نوشته شده است. افرادی در دهه 50 و 60 زندگی خود صاحب خانه هایی بودند که بازدهی آنها پرداخت می شد. اگر 20 سال یا بیشتر در جایی کار می کردید، می توانستید تا 65 سالگی با خیال راحت در دفتر خود پنهان شوید و در آن مقطع، با سال های طلایی در پیش رو، تامین اجتماعی صبورانه منتظر بود. برای همیشه آمریکایی ها فیلم کداک، کتاب در مرزها، ابزار و شلوار در سیرز می خرند. زمانی که رکود فرا رسید (نوع غیر عالی) شرکتی مانند Circuit City ممکن است با فصل 11 سپری کند، اما فقط به اندازه ای طولانی است که سازماندهی مجدد شود و سرمایه سرمایه گذاری کافی برای بازگشت به سلامت جذب کند. اگر زمانی که اقتصاددانان اعلام کردند که رکود شروع شده است، یک توسعه‌دهنده درگیر یک پروژه برج اداری یا آپارتمانی بود که هنوز ناتمام بود، سرمایه‌گذاران به هر حال برای تکمیل ملک تلاش می‌کردند و سپس برای یافتن مستاجر تلاش می‌کردند. دور شدن از یک ملک با میلگرد بیرون زده از بالا غیرقابل تصور بود. و صرف نظر از اقتصاد، صحبت از فصل 11 برای نمادهایی مانند جنرال موتورز یا بانک آمریکا، استان نظریه پردازان توطئه با موهای چرب و عینک های لکه دار بود. پایان قرن گذشته به مهندسان نرم افزار نوشتن در بمبئی و مسکو و کارخانه های چینی پیشنهاد شد که همه چیز را مونتاژ می کردند. اینترنت حتی بیش از اختراع گوتنبرگ در بیش از پنج قرن قبل، سیاره زمین را تکان داد. و سپس وحشت مالی عجیب و غریب سال 2008 فرا رسید.