لایب سان

I’ve been a trader all my life. Since I got married at the age of nine- teen, I have been buying and selling”, 73-years-old Mrs. Sửu told me. Her fragile demeanour was the first noticeable thing about her when she opened the door and let us in the house. And yet her mood seemed to swing instantly towards vivaciousness when she began to tell her grandson Quân and me, in a firm voice, about her past: “Life was so hard back then, and being a trader was risky, because it was pro- hibited. But I was never afraid—I already went to Saigon in the sev- enties, to sell herbal medicine (thuốc bắc) to Chinese traders and buy cloth to bring back to Ninh Hiệp”. Before she could go into detail, the two great-grandchildren she had been taking care of woke up in need of her attention. Promising to come by later, Quân and I left for the old state-owned market to pay his mother, Mrs. Quy, a visit. As we approached her stall, she was sitting in simple but colourful cot- ton clothes on a stack of wrapped merchandise, reading a newspaper. When I asked how her business had been that day, she replied that there had not been many customers in the market and that making a sale was proving more difficult by the year

چکیده فارسی

من تمام عمرم تاجر بودم. خانم سئو 73 ساله به من گفت: از زمانی که در سن نوزده سالگی ازدواج کردم، خرید و فروش کردم. وقتی در را باز کرد و ما را به خانه راه داد، رفتار شکننده‌اش اولین چیزی بود که در او به چشم می‌خورد. و با این حال به نظر می‌رسید که خلق و خوی او فوراً به سمت شادابی تغییر کرد، وقتی که با صدایی محکم درباره گذشته‌اش به من و نوه‌اش کوان گفت: «زندگی در آن زمان بسیار سخت بود، و تاجر بودن خطرناک بود، زیرا طرفدار آن بود. پنهان شده است. اما من هرگز نمی ترسیدم - قبلاً در دهه هفتاد به سایگون رفتم تا داروی گیاهی (thuốc bắc) را به تاجران چینی بفروشم و پارچه بخرم تا به Ninh Hiệp برگردانم. قبل از اینکه او بتواند به جزئیات بپردازد، دو نوه ای که او از آنها مراقبت می کرد، نیاز به توجه او داشتند. من و کوان که قول دادیم بعداً بیایم، راهی بازار قدیمی دولتی شدیم تا مادرش، خانم کوی را ملاقات کنیم. وقتی به دکه اش نزدیک شدیم، او با لباس های نخی ساده اما رنگارنگ روی دسته ای از کالاهای پیچیده نشسته بود و روزنامه می خواند. وقتی از او پرسیدم که کسب و کار او در آن روز چگونه بوده است، او پاسخ داد که مشتری زیادی در بازار وجود ندارد و فروش هر سال دشوارتر می شود