لایب سان

The future is the theme of this book. Readers in the Christian theological tradition may recall Augustine’s confessions and know that this book is therefore about something that does not exist. “Who therefore can deny that the future does not yet exist?”1 Apparently, no one can. To offer a book about the future, I therefore must confront the brief caveat that Augustine’s text opens up: the future does not yet exist. And so I may clarify the purpose of this book: that which is not yet is what I hope to write about. More precisely, I want to reflect on the pause one makes when saying that the future is not—yet. I approach this pause as an invocation of something to come. The moment we gather our breath to speak of the future is a time when something comes to pass. In this book I propose that future-talk summons. The future may not be yet, but it can make things become

چکیده فارسی

آینده موضوع این کتاب است. خوانندگان سنت الهیات مسیحی ممکن است اعترافات آگوستین را به خاطر بیاورند و بدانند که این کتاب در نتیجه چیزی است که وجود ندارد. "پس چه کسی می تواند انکار کند که آینده هنوز وجود ندارد؟"1 ظاهراً هیچ کس نمی تواند. بنابراین، برای ارائه کتابی درباره آینده، باید با این هشدار مختصر روبرو شوم که متن آگوستین باز می کند: آینده هنوز وجود ندارد. و بنابراین می‌توانم هدف این کتاب را روشن کنم: چیزی که هنوز نیست، همان چیزی است که امیدوارم بنویسم. به‌طور دقیق‌تر، من می‌خواهم به مکثی که وقتی می‌گوید آینده نیست فکر کنم. من به این مکث به عنوان فراخوانی از چیزی در آینده نزدیک می شوم. لحظه ای که نفس خود را جمع می کنیم تا از آینده صحبت کنیم، زمانی است که چیزی اتفاق می افتد. در این کتاب من احضار گفتگوی آینده را پیشنهاد می کنم. آینده ممکن است هنوز نباشد، اما می تواند همه چیز را تبدیل به

کند