لایب سان

In The Psychoanalytic Ear and the Sociological Eye: Toward an American Independent Tradition, Nancy J. Chodorow brings together her two professional identities, psychoanalyst and sociologist, as she also brings together and moves beyond two traditions within American psychoanalysis, naming for the first time an American independent tradition. The book's chapters move inward, toward fine-tuned discussions of the theory and epistemology of the American independent tradition, which Chodorow locates originally in the writings of Erik Erikson and Hans Loewald, and outward toward what Chodorow sees as a missing but necessary connection between psychoanalysis, the social sciences, and the social world.

Chodorow suggests that Hans Loewald and Erik Erikson, self-defined ego psychologists, each brings in the intersubjective, attending to the fine-tuned interactions of mother and child, analyst and patient, and individual and social surround. She calls them intersubjective ego psychologists―for Chodorow, the basic theory and clinical epistemology of the American independent tradition. Chodorow describes intrinsic contradictions in psychoanalytic theory and practice that these authors and later American independents address, and she points to similarities between the American and British independent traditions.

The American independent tradition, especially through the writings of Erikson, points the analyst and the scholar to individuality and society. Moving back in time, Chodorow suggests that from his earliest writings to his last works, Freud was interested in society and culture, both as these are lived by individuals and as psychoanalysis can help us to understand the fundamental processes that create them. Chodorow advocates for a return to these sociocultural interests for psychoanalysts. At the same time, she rues the lack of attention within the social sciences to the serious study of individuals and individuality and advocates for a field of individuology in the university.

چکیده فارسی

در گوش روانکاوی و چشم جامعه‌شناختی: به سوی یک سنت مستقل آمریکایی، نانسی جی. چودورو دو هویت حرفه‌ای خود، روانکاو و جامعه‌شناس را گرد هم می‌آورد و از دو سنت فراتر می‌رود. در روانکاوی آمریکایی، برای اولین بار از یک سنت مستقل آمریکایی نام برد. فصل‌های کتاب به سمت درون، به سمت بحث‌های دقیق درباره تئوری و معرفت‌شناسی سنت مستقل آمریکایی حرکت می‌کنند، که چودورو آن را در اصل در نوشته‌های اریک اریکسون و هانس لووالد قرار می‌دهد، و به سمت آنچه که چودورو به عنوان ارتباط گمشده اما ضروری بین روانکاوی می‌داند، حرکت می‌کند. ، علوم اجتماعی و دنیای اجتماعی.

چودورو پیشنهاد می‌کند که هانس لووالد و اریک اریکسون، روان‌شناسان خودتعریف شده خود، هرکدام موضوع بین الاذهانی را وارد می‌کنند و به تعاملات دقیق مادر و کودک، تحلیلگر و بیمار، و محیط فردی و اجتماعی توجه می‌کنند. او آنها را روانشناسان خود بین الاذهانی می نامد - برای چودورو، نظریه اساسی و معرفت شناسی بالینی سنت مستقل آمریکایی. چودورو تضادهای درونی در نظریه و عمل روانکاوی را توصیف می کند که این نویسندگان و بعداً مستقلان آمریکایی به آن می پردازند، و به شباهت هایی بین سنت های مستقل آمریکایی و بریتانیایی اشاره می کند.

سنت مستقل آمریکایی، به ویژه از طریق نوشته های اریکسون، تحلیلگر و محقق را به فردیت و جامعه اشاره می کند. با حرکت به گذشته، چودورو پیشنهاد می‌کند که از اولین نوشته‌هایش تا آخرین آثارش، فروید به جامعه و فرهنگ علاقه‌مند بود، هم از آنجایی که افراد زندگی می‌کنند و هم روانکاوی می‌تواند به ما در درک فرآیندهای اساسی که آنها را ایجاد می‌کند کمک کند. چودورو از بازگشت به این علایق اجتماعی فرهنگی برای روانکاوان دفاع می کند. وی در عین حال از عدم توجه در علوم اجتماعی به مطالعه جدی افراد و فردیت رنج می برد و از رشته فردی شناسی در دانشگاه دفاع می کند.