لایب سان

In recent years there has been much interest in collective memory and commemoration. It is often assumed that when nations celebrate a historic day, they put aside the divisions of the present to recall the past in a spirit of unity. As Billig and Marinho show, this does not apply to the Portuguese parliament's annual celebration of 25 April 1974, the day when the dictatorship, established by Salazar and continued by Caetano, was finally overthrown. Most speakers at the ceremony say little about the actual events of the day itself; and in their speeches they continue with the partisan politics of the present as combatively as ever.

To understand this, the authors examine in detail how the members of parliament do politics within the ceremony of remembrance; how they engage in remembering and forgetting the great day; how they use the low rhetoric of manipulation and point-scoring, as well as high-minded political rhetoric. The book stresses that the members of the audience contribute to the meaning of the ceremony by their partisan displays of approval and disapproval. Throughout, the authors demonstrate that, to uncover the deeper meanings of political rhetoric, it is necessary to take note of significant absences.

The Politics and Rhetoric of Commemoration illustrates how an in-depth case-study can be invaluable for understanding wider processes. The authors are not content just to uncover unnoticed features of the Portuguese celebration. They use the particular example to provide original insights about the rhetoric of celebrating and the politics of remembering, as well as throwing new light onto the nature of party political discourse.

چکیده فارسی

در سالهای اخیر علاقه زیادی به خاطره جمعی و بزرگداشت وجود داشته است. اغلب تصور می‌شود که وقتی ملت‌ها یک روز تاریخی را جشن می‌گیرند، تقسیم‌بندی‌های زمان حال را کنار می‌گذارند تا گذشته را با روحیه وحدت به یاد بیاورند. همانطور که بیلیگ و مارینیو نشان می دهند، این در مورد جشن سالانه پارلمان پرتغال در 25 آوریل 1974، روزی که سرانجام دیکتاتوری که توسط سالازار تأسیس شد و توسط کائتانو ادامه یافت، سرنگون شد، صدق نمی کند. بیشتر سخنرانان مراسم در مورد وقایع واقعی آن روز چیزی نمی گویند. و در سخنرانی های خود به سیاست جناحی کنونی مانند همیشه مبارزاتی ادامه می دهند.

برای درک این موضوع، نویسندگان به تفصیل بررسی می کنند که نمایندگان مجلس چگونه در مراسم یادبود سیاست می کنند. چگونه آنها درگیر یادآوری و فراموشی روز بزرگ هستند. چگونه آنها از لفاظی کم دستکاری و امتیازدهی و همچنین لفاظی های سیاسی بلندمرتبه استفاده می کنند. کتاب تأکید می‌کند که مخاطبان با نمایش‌های حزبی تأیید و مخالفت خود به معنای مراسم کمک می‌کنند. در سرتاسر، نویسندگان نشان می‌دهند که برای کشف معانی عمیق‌تر لفاظی سیاسی، لازم است به غیبت‌های مهم توجه شود.

سیاست و بلاغت بزرگداشت نشان می‌دهد که چگونه یک مطالعه موردی عمیق می‌تواند برای درک فرآیندهای گسترده‌تر ارزشمند باشد. نویسندگان تنها به کشف ویژگی های نادیده گرفته جشن پرتغالی بسنده نکرده اند. آن‌ها از این مثال خاص برای ارائه بینش‌های بدیع درباره لفاظی جشن و سیاست یادآوری و همچنین پرتاب کردن نور جدیدی به ماهیت گفتمان سیاسی حزب استفاده می‌کنند.