لایب سان

2 S. JOHNSON-LANS Other serious epidemics that have occurred in the twenty-first century have been much more imited either in location, in the demographic groups affected, or in duration: These include the 2002–2004 SARS outbreaks in China and Asian Countries and local outbreaks in some US States, the 2008 H5N1 influenza outbreak in West Bengal, the 2009 H1N1 influenza outbreak which was very widespread but much milder than had been feared, the 2013–2015 and 2018–2020 Ebola outbreaks in Western Africa and Democratic Republic of Congo, the 2014 Edisha hepatitis outbreak, the 2015 US H5N2 outbreak, the 2016 Yellow Fever outbreak in Angola and the Democratic Republic of Congo, the 2018 Madagascar and 2019 New York measles outbreaks, and the 2019 outbreak of MERS, mostly in Saudi Arabia but with a very high death rate among those reported as contracting the disease. Many coun- tries used their experiences with these outbreaks to develop plans for dealing with future pandemics. 2 Comparison and Contrast with the Influenza Pandemic of 1918 Because of the worldwide spread and the serious health consequences of the novel coronavirus that was first identified by the World Health Orga- nization (WHO) as a Public Health Emergency of International Concern on January 3, 2020 and as a Pandemic on March 11 of the same year, references to and comparison with the 1918 influenza epidemic are often made. Both were novel respiratory viruses and both spread at an alarming rate. The cumulative death rate in 1918 went from 3/100,000 popula- tion to about 100/100,000 in 30 days.1 It is estimated that the disease caused at least 50 million deaths (when the world population was only 1/3 of its current size). However, according to the United States Centers for Disease Control and Prevention (CDC), the US COVID death toll surpassed that of the country’s 1918 Spanish Flu death toll (estimated at 675,000) by September 2021.2 In the early twentieth century, there were no vaccines nor even any effective antibiotics, but mask wearing and social distancing were also employed in 1918–1919. Ships were quarantined at sea in both cases. Economic effects of both pandemics resulted in contractions in income and employment and the closing of businesses and schools. Many of us grew up hearing accounts of the 1918–1919 Spanish flu epidemic and assuming that nothing of this dimension could occur in a world with 1 INTRODUCTION 3 more advanced medical treatments available. It is clear from examining what has happened around the world since January 2020 that this was a false assumption. 3 Focus of This Book The country analyses included in this volume encompass Africa, Australia, Asia, and North and South America and include both large and small countries, some that have been very successful in dealing with COVID- 19, such as Australia and Taiwan, and some which have had a more difficult time, including Brazil, Italy, and the United States.3 Taiwan is a poster child for a country that has done a very good job of control- ling the coronavirus, especially given its proximity to mainland China, the source of the first infections in humans of this novel respiratory virus. The contrast between the United States and Australia is particu- larly remarkable, considering that they are both large, English speaking, continental-wide countries with similar demographic profiles in terms of age distribution and urban/rural divide. Yet, the Australian death rate from COVID-19 was roughly one-tenth that of America’s as of August 2021, given the lack of preparedness and early failures at handling the pandemic in the United States.4 African countries have tended to experience lower infection and death rates partly because the age distribution is very different (a much younger population) and because Africans tend to engage in less long-distance travel. However, their vaccination rates are much lower than in most other parts of the world, so they are very vulnerable to future spikes in COVID-19. The excellent empirical study of the effects of the pandemic in Comoros (Chapter 7) shows that there were important social and economic effects in this small African island country even though infec- tion and death rates from the coronavirus have been very low to date. Ethiopia, which has had even lower rates of infection and death, has also found that the global reduction in international trade has created hard- ships for its economy, reduced employment, and resulted in migration from cities to rural areas.

چکیده فارسی

2 S. JOHNSON-LANS سایر اپیدمی‌های جدی که در قرن بیست و یکم رخ داده‌اند، از نظر مکان، در گروه‌های جمعیتی آسیب‌دیده یا در مدت زمان بسیار بیشتر تقلید شده‌اند: این موارد شامل شیوع سارس در چین در سال‌های 2002-2004 است. و کشورهای آسیایی و شیوع محلی در برخی از ایالات ایالات متحده، شیوع آنفلوانزای H5N1 در سال 2008 در بنگال غربی، شیوع آنفولانزای H1N1 در سال 2009 که بسیار گسترده بود اما بسیار خفیف‌تر از آنچه تصور می‌شد، شیوع آنفولانزای 2013-2015 و شیوع 2018-2020 در غرب آفریقا و جمهوری دموکراتیک کنگو، شیوع هپاتیت ادیشا در سال 2014، شیوع H5N2 در ایالات متحده در سال 2015، شیوع تب زرد در سال 2016 در آنگولا و جمهوری دموکراتیک کنگو، ماداگاسکار 2018 و 2019 در نیویورک، شیوع سرخک در سال 2019، و بیشتر موارد شیوع سرخک 2019 در عربستان سعودی اما با نرخ بسیار بالایی مرگ و میر در میان مبتلایان گزارش شده است. بسیاری از کشورها از تجربیات خود در مورد این شیوع برای توسعه برنامه هایی برای مقابله با همه گیری های آینده استفاده کردند. 2 مقایسه و تضاد با همه‌گیری آنفلوانزا در سال 1918 به دلیل شیوع جهانی و پیامدهای جدی سلامتی ویروس جدید کرونا که برای اولین بار توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) به عنوان یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی با نگرانی بین‌المللی در 3 ژانویه شناسایی شد، در سال 2020 و به عنوان یک بیماری همه گیر در 11 مارس همان سال، اغلب به اپیدمی آنفلوانزای 1918 اشاره و مقایسه می شود. هر دو ویروس جدید تنفسی بودند و هر دو با سرعتی هشدار دهنده پخش شدند. نرخ تجمعی مرگ و میر در سال 1918 از 3/100,000 جمعیت به حدود 100/100,000 نفر در 30 روز رسید.1 تخمین زده می شود که این بیماری حداقل 50 میلیون مرگ را به همراه داشته باشد (زمانی که جمعیت جهان فقط 1/3 اندازه فعلی آن بود. ). با این حال، طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC)، تعداد مرگ و میر ناشی از کووید در ایالات متحده تا سپتامبر 2021 از تعداد مرگ و میر ناشی از آنفلوانزای اسپانیایی در سال 1918 (675000 نفر تخمین زده شده) در این کشور بیشتر شد.2 در اوایل قرن بیستم، هیچ واکسنی وجود نداشت. نه حتی هیچ آنتی بیوتیک موثری، اما پوشیدن ماسک و فاصله گذاری اجتماعی نیز در سال های 1918-1919 مورد استفاده قرار گرفت. کشتی ها در هر دو مورد در دریا قرنطینه شدند. اثرات اقتصادی هر دو همه گیری منجر به انقباض درآمد و اشتغال و تعطیلی مشاغل و مدارس شد. بسیاری از ما با شنیدن گزارش‌هایی از اپیدمی آنفولانزای اسپانیایی در سال‌های 1918-1919 بزرگ شده‌ایم و فرض می‌کنیم که هیچ چیز از این بعد نمی‌تواند در جهانی با درمان‌های پزشکی پیشرفته‌تر در دسترس رخ دهد. از بررسی آنچه از ژانویه 2020 در سراسر جهان رخ داده است، مشخص است که این یک فرض نادرست بوده است. 3 تمرکز این کتاب تحلیل‌های کشوری که در این جلد گنجانده شده است شامل آفریقا، استرالیا، آسیا، و آمریکای شمالی و جنوبی می‌شود و کشورهای بزرگ و کوچک را شامل می‌شود که برخی از آنها در مقابله با COVID-19 بسیار موفق بوده‌اند، مانند استرالیا و تایوان. و برخی که دوران سخت تری را سپری کرده اند، از جمله برزیل، ایتالیا، و ایالات متحده. 3 تایوان فرزند پوستری برای کشوری است که کار بسیار خوبی در کنترل ویروس کرونا انجام داده است، به ویژه با توجه به نزدیکی آن به سرزمین اصلی. چین، منبع اولین عفونت در انسان به این ویروس تنفسی جدید است. تضاد بین ایالات متحده و استرالیا به ویژه قابل توجه است، با توجه به اینکه آنها هر دو کشورهای بزرگ، انگلیسی زبان، در سراسر قاره با مشخصات جمعیتی مشابه از نظر توزیع سنی و تقسیم شهری / روستایی هستند. با این حال، با توجه به عدم آمادگی و شکست‌های اولیه در مدیریت همه‌گیری در ایالات متحده، نرخ مرگ و میر استرالیا در اثر کووید-19 تقریباً یک دهم میزان مرگ و میر آمریکا در اوت 2021 بود. میزان مرگ و میر تا حدی به این دلیل است که توزیع سنی بسیار متفاوت است (جمعیت بسیار جوان‌تر) و به این دلیل که آفریقایی‌ها تمایل دارند کمتر در سفرهای طولانی مدت شرکت کنند. با این حال، نرخ واکسیناسیون آنها بسیار کمتر از بسیاری از نقاط دیگر جهان است، بنابراین آنها در برابر جهش های آینده در COVID-19 بسیار آسیب پذیر هستند. مطالعه تجربی عالی اثرات همه‌گیری در کومور (فصل 7) نشان می‌دهد که اثرات اجتماعی و اقتصادی مهمی در این کشور جزیره‌ای کوچک آفریقایی وجود داشته است، حتی اگر میزان آلودگی و مرگ و میر ناشی از کرونا تا به امروز بسیار پایین بوده است. اتیوپی که حتی نرخ ابتلا و مرگ و میر کمتری داشته است، همچنین دریافته است که کاهش جهانی تجارت بین‌الملل مشکلاتی را برای اقتصاد این کشور ایجاد کرده، اشتغال را کاهش داده و منجر به مهاجرت از شهرها به مناطق روستایی شده است.