لایب سان

I vividly recall the frustration of reading about psychotherapy and finding the writing abstract and vague. I kept wanting to know what the therapist said, what the patients said, what was actually happening. There was so little detail of this kind available at the time that I was once provoked to remark, ‘There are only two things in life we are supposed to do without any prior observations: sex and psychotherapy’ (Lang, 1981). How things have changed! In 1970 I was introduced to family therapy, a new and radical way of conceptualising human problems which offered an effective method of resolving many of them (Lang, 1987, 1995). It was a kinder way of understanding human suffering, because it placed the explanation for a person’s pain in the social domain, in the interactions between individuals and those around them. Before, psychotherapists tended to look for the cause within the individual, which often led to victims being blamed for their own pain. My excitement about this new approach was augmented by the way family therapy offered transcripts and videotapes of therapy, making it possible, at last, to see what was really happening

چکیده فارسی

من به وضوح ناامیدی از خواندن در مورد روان درمانی و یافتن متن را انتزاعی و مبهم به یاد می‌آورم. مدام می‌خواستم بدانم درمانگر چه می‌گوید، بیماران چه می‌گویند و واقعاً چه اتفاقی می‌افتد. در آن زمان جزئیات کمی از این نوع در دسترس بود که یک بار برانگیختم که بگویم، "فقط دو کار در زندگی وجود دارد که قرار است بدون هیچ گونه مشاهدات قبلی انجام دهیم: رابطه جنسی و روان درمانی" (لنگ، 1981). چقدر اوضاع تغییر کرده است! در سال 1970 با خانواده درمانی آشنا شدم، روشی جدید و رادیکال برای مفهوم سازی مشکلات انسانی که روش مؤثری برای حل بسیاری از آنها ارائه می دهد (لنگ، 1987، 1995). این روشی مهربان‌تر برای درک رنج انسانی بود، زیرا توضیح درد یک فرد را در حوزه اجتماعی، در تعامل بین افراد و اطرافیانش قرار می‌داد. پیش از این، روان درمانگران تمایل داشتند علت را در درون فرد جستجو کنند، که اغلب منجر به سرزنش قربانیان برای درد خود می شد. هیجان من در مورد این رویکرد جدید با روشی که خانواده درمانی رونوشت ها و نوارهای ویدئویی از درمان را ارائه می کرد، افزایش یافت و این امکان را فراهم کرد که در نهایت ببینم واقعاً چه اتفاقی می افتد