لایب سان

ESD consists of three types of learning: cog- nitive learning, social and emotional learning, and behavioral learning. Cognitive learning understands complex problems and explores innovative ideas and alternative solutions. Social and emotional learning builds core values and attitudes for sustainability and fosters empathy and compassion for others and the planet. Behavioral learning learns the practical actions for sustainable change in the personal, social, and political arenas. Ecology of mind is necessary at the core of the SDGs wedding cake. It is ecological under- standing, empathy, and preparedness of behavior. It brings the entrepreneurial spirit, technology, and social innovation of the SDGs. 1.3 Community Development 1.3.1 Field and Issues of Community Development Community development is an academic subject and practical field that focuses on the role of local communities and addresses socioeconomic and environmental problems. Originally, human beings had lived in harmony with nature and the economy since ancient times, but after the agri- cultural industrial revolutions, those contradic- tions between man and nature have expanded. Community development was built to address the negative aspects of modern capitalism and development. Today, it is established worldwide as a professional practice and research field. Generally, the research theme focuses on prob- lem solving at the local level. Its major themes include local water, forestry, agriculture, fishery, vulnerable groups, indigenous people’s liveli- hood improvement, poverty, housing, disasters and displacement, infrastructure, sanitation, cooperatives, microfinance, etc. In developed countries, the following are additional major themes: migrants and refugees, voluntary groups, community enterprise, asset-based community development, community renewal, youth, gen- der, and ICT. 1.3.2 Social Design Approach Community development includes an economic mechanism approach, a government approach, and a social design approach. Social design is the theory and practice of design thinking about social values, actors, resources, social structures, social norms, symbols and tools, and social processes, and it develops specialized planning and engagement skills such as regional profiling, civic pride development, value co-creation, sce- nario planning, consensus building, context building, and transition management. 1.4 Knowledge Integration As discussed above, community development is an interdisciplinary research and practice area in which diverse stakeholders participate. In order to change the status quo, it is necessary to acti- vate the interaction between the local ecosystem and the practice of management centered on ecological knowledge and understanding. 1.4.1 Various stakeholder’s Knowledge Folke (2006) discussed the framework of social evolution and its elements. From an administra- tive point of view, social and political leadership, transformability, and systems of adaptive gov- ernance are important factors. Socially, the focus will be on strengthening agents and actor groups, adaptive capacity (voluntary sector), and social networks. These elements address the social memory through the social learning process as well as the integration of mental models and knowledge system. Under these social condi- tions, collaborative visioning can proceed 1 Knowledge Integration and Open Social Innovation ... 5 effectively, and then institutional and organiza- tional inertia will start to change. 1.4.2 Historically Accumulated Knowledge Layers of historical knowledge have its own knowledge system, which has been upgraded from indigenous knowledge, traditional knowl- edge, technical knowledge, and recently, a knowledge-based society. All these knowledge systems are aggregated in a knowledge-intensive society. Indigenous knowledge restores new meaning and power within the information sphere. Bohensky & Maru (2011) discussed the dialogue between knowledge systems, methods and processes of integration, social context of integration, and their assessment as being important. For example, Japanese ‘satoyama’ is country hills or village forests that are close to human settlements and connected to people’s lives. Starting originally from hunting and harvesting, it became a fertilizer supply place in the agri- cultural society. It was then forgotten in the industrial world, but in the next information society, people realized due to the influence of various media that it was an important place for the ecosystem. Currently, it is becoming a nodal place that raises ecological knowledge and expands the environmental behavior network. 1.4.3 Knowledge from the Inside of Social Memory As mentioned in Fig. 1.1, ecology of mind is necessary at the core of social reform. The beliefs of individuals and communities will transform society. The ecology of mind and the ecology of society are integrated to create new knowledge. According to Hussein et al. (2020), cultural memory forms the identity of the place and the sense of place, which form the attachment to the community, enhances psychological well-being (quality of life), and contributes to social sustainability. 1.4.4 Local Context Building Community development emphasizes context building (Fig. 1.2). Herzele (2004) and Soda (2018) considered the integration of civic and expert knowledge in the design of places. Experts try to achieve policy objectives effi- ciently during the project period, while citizens try to envision the future from the extension of their collective memory. Experts try to promote the planned program, while citizens try to develop new actions in connection with various cultural [political/environmental] movements in other regions. A new story will be built by this dialogue and dynamism. As a typical example, the Agency for Cultural Affairs of Japan officially recognizes a story that tells the culture and traditions of Japan through the historical charm and characteristics of a region as ‘Japan Heritage’. The conditions for certifying a story are a clear theme that conveys the charm of the area, an explanation that anyone can understand, and a composition that people are interested in. 1.5 Context of Community Development in Japan Community development is influenced by the environment and political economy of each country and region on Earth. Pawar (2012) published a book on community development in the Asia-Pacific region. The field of community development in Japan is wide, but there are few books and dissertations that describe the whole picture. In this chapter, I will try to explain the highlights of Japanese research and practice from the perspective of contemporary Japanese studies. 1.5.1 Land and Climate It is 3000 km from north to south of Japan, and in the Köppen climate classification, Cfa (humid subtropical climates) is in the south (Tokyo) and Dfb (warm-summer continental climates) is in 6 O. Soda the north (Sapporo). Due to the hot and humid climate of the monsoon, vegetation grows faster, rice is the staple food instead of wheat and corn, and heavy rainfall causes it to rain 1.5 times more in Tokyo than the Earth’s average, thus increas- ing the risk of flooding. This climate fostered a self-help spirit in which Japanese people can live sustainably as long as they carefully manage their land. 1.5.2 Indigenous People The Japanese archipelago is basically the Yamato people, but Okinawa has the Ryukyu people. Okinawa has its own culture. There were Ainu people in Tohoku and Hayato people in southern Kyushu. In 2008, a resolution was passed in the Diet (Japan’s parliament) to recognize the Ainu as indigenous people. It is said that there is the lar- gest number of people in Hokkaido, about 13,000 and more than 10,000 in the Tokyo metropolitan area. The Ainu have an ecological culture of hunting and gathering. There is ecological wis- dom in words such as ‘suy-sukup’ (if you cut a branch of a cornus tree and stab it in the ground, the cuttings will grow again), ‘iteki-opitta-kar’ (never pick all the edible wild plants), and ‘a-anu’ (leave something for those who come later). 1.5.3 Ancient and Medieval Japan The population of the hunter–gatherer society was about 270,000, but rice cultivation was transmitted from the continent to Northern Kyushu in the tenth century BC. Paddy rice cultivation spread to the center of Japan at around the seventh century BC. In 743 BC, a law was enacted recognizing the private property and property rights of the land on which the paddy fields were built. Once reclaimed, the lands could be owned by the claimants forever. A peasant and product management system based on a mansion was established, and powerful tribes emerged from each region. Fig. 1.2 Social evolution and knowledge integration 1 Knowledge Integration and Open Social Innovation ... 7 1.5.4 Local Governance of Early Modern In the Battle of Sekigahara in 1600 AD, Samurai Feudal Lords fought as two powers. General Tokugawa’s side won the battle and unified Japan to establish a ruling system. The side that was on the side of the Tokugawa family was called the ‘Fudai’ daimyo, and the side that was hostile was called the ‘Tozama’ daimyo. The Fudai daimyo was assigned the territory of the clan, but the Tozama daimyo was assigned to a remote land from Edo to guard against rebellion. Tozama was also ordered to defend the military from other countries. Satsuma Domain (currently Kagoshima Prefecture), Choshu Domain (cur- rently Yamaguchi Prefecture), Tosa Domain (currently Kochi Prefecture), Hizen Domain (currently Saga Prefecture), and Yonezawa Domain (currently Yamagata Prefecture) are Tozama areas. 1.5.5 Local Self-Sufficient Economy Because the Tokugawa shogunate did not have a national tax system, the clan prospered its own economy. Therefore, its ability to govern inde- pendently was questioned. As a result, the plant[/ animal] breeding industry such as processed products and crafts other than agriculture was encouraged. As a result, unique special products of each clan were created, and the distribution economy developed. Eventually, the population at the beginning of the eighteenth century stabi- lized at about 25 million. Japan reached the limit of its population capacity that can be supported by an agricultural-based society. 1.5.6 Education System Established Based on Asian Thought A clan school was established in each domain, and scholarship and martial arts were encour- aged. The first school was built in 1669 in Okayama. Terakoya also taught reading and writing at a private school in a temple. Even farmers in Japan had a high literacy rate from early on. Reasonable thinking and education were carried out at the clan school. Neo- Confucianism, usually the Zhu Xi theory, became the standard in the Tokugawa shogunate and Fudai domain school. In contrast, the Tozama domain school tended to choose Wang Yang-Ming theory, which seeks the unity of knowledge and action and encourages critical thinking, deliberations, and positive innovation. In the eighteenth century, the Tokugawa gov- ernmental regime’s central academy of Shoheizaka-Gakuimonjo began teaching both the Zhu Xi theory and Wang Yang-Ming theory. The Matsushiro Domein (now Nagano Prefec- ture) was one of the first to adopt Western edu- cation and abandon Confucianism. During this period, many excellent feudal lords, scholars, and military personnel appeared. Wang Yang-Ming theory scholar Nakae, Toju (1608–1648), Yone- zawa feudal lord Uesugi, Yozan (1751–1822), agricultural politician Ninomiya, Sontoku (1787– 1856), and Satsuma feudal lord Saigo, Takamori (1828–1877) are the most representative social innovators of Japan

چکیده فارسی

ESD از سه نوع یادگیری تشکیل شده است: یادگیری شناختی، یادگیری اجتماعی و عاطفی، و یادگیری رفتاری. یادگیری شناختی مشکلات پیچیده را درک می کند و ایده های نوآورانه و راه حل های جایگزین را بررسی می کند. یادگیری اجتماعی و عاطفی ارزش ها و نگرش های اصلی را برای پایداری ایجاد می کند و همدلی و شفقت را برای دیگران و کره زمین تقویت می کند. یادگیری رفتاری اقدامات عملی برای تغییر پایدار در عرصه های فردی، اجتماعی و سیاسی را می آموزد. محیط زیست ذهن در هسته کیک عروسی SDG ضروری است. درک اکولوژیکی، همدلی و آمادگی رفتار است. این روحیه کارآفرینی، فناوری و نوآوری اجتماعی SDGs را به ارمغان می آورد. 1.3 توسعه جامعه 1.3.1 زمینه و مسائل توسعه جامعه توسعه جامعه یک موضوع دانشگاهی و زمینه عملی است که بر نقش جوامع محلی تمرکز دارد و به مشکلات اجتماعی-اقتصادی و زیست محیطی می پردازد. در اصل، بشر از زمان‌های قدیم با طبیعت و اقتصاد هماهنگ بوده است، اما پس از انقلاب‌های صنعتی کشاورزی، این تضادها بین انسان و طبیعت گسترش یافته است. توسعه جامعه برای پرداختن به جنبه های منفی سرمایه داری و توسعه مدرن ساخته شده است. امروزه در سراسر جهان به عنوان یک زمینه حرفه ای و تحقیقاتی تاسیس شده است. به طور کلی، موضوع تحقیق بر حل مشکل در سطح محلی متمرکز است. موضوعات اصلی آن شامل آب محلی، جنگل‌داری، کشاورزی، شیلات، گروه‌های آسیب‌پذیر، بهبود معیشت مردم بومی، فقر، مسکن، بلایا و جابه‌جایی، زیرساخت‌ها، بهداشت، تعاونی‌ها، تامین مالی خرد و غیره است. موضوعات: مهاجران و پناهندگان، گروه های داوطلبانه، شرکت های اجتماعی، توسعه جامعه مبتنی بر دارایی، تجدید جامعه، جوانان، جنسیت، و ICT. 1.3.2 رویکرد طراحی اجتماعی توسعه جامعه شامل یک رویکرد مکانیسم اقتصادی، یک رویکرد دولتی و یک رویکرد طراحی اجتماعی است. طراحی اجتماعی تئوری و عمل تفکر طراحی درباره ارزش‌های اجتماعی، بازیگران، منابع، ساختارهای اجتماعی، هنجارهای اجتماعی، نمادها و ابزارها و فرآیندهای اجتماعی است و مهارت‌های برنامه‌ریزی و مشارکت تخصصی مانند نمایه‌سازی منطقه‌ای، توسعه غرور مدنی، ارزش را توسعه می‌دهد. ایجاد مشترک، برنامه ریزی سناریو، ایجاد اجماع، ایجاد زمینه و مدیریت انتقال. 1.4 ادغام دانش همانطور که در بالا مورد بحث قرار گرفت، توسعه جامعه یک حوزه تحقیق و عمل میان رشته ای است که در آن ذینفعان مختلف شرکت می کنند. به منظور تغییر وضعیت موجود، لازم است تعامل بین اکوسیستم محلی و عملکرد مدیریت متمرکز بر دانش و درک اکولوژیکی فعال شود. 1.4.1 دانش ذینفعان مختلف فولک (2006) چارچوب تکامل اجتماعی و عناصر آن را مورد بحث قرار داد. از دیدگاه اداری، رهبری اجتماعی و سیاسی، تحول پذیری و سیستم های حکومت انطباقی عوامل مهمی هستند. از نظر اجتماعی، تمرکز بر تقویت عوامل و گروه‌های بازیگر، ظرفیت سازگاری (بخش داوطلبانه) و شبکه‌های اجتماعی خواهد بود. این عناصر حافظه اجتماعی را از طریق فرآیند یادگیری اجتماعی و همچنین ادغام مدل های ذهنی و سیستم دانش مورد توجه قرار می دهند. تحت این شرایط اجتماعی، چشم انداز مشارکتی می تواند به طور موثر پیش برود، و سپس اینرسی سازمانی و سازمانی شروع به تغییر خواهد کرد. 1.4.2 دانش انباشته شده از نظر تاریخی لایه های دانش تاریخی سیستم دانش خاص خود را دارند که از دانش بومی، دانش سنتی، دانش فنی و اخیراً جامعه مبتنی بر دانش ارتقا یافته است. همه این سیستم های دانش در یک جامعه دانش بر جمع می شوند. دانش بومی معنا و قدرت جدیدی را در حوزه اطلاعات بازیابی می کند. بوهنسکی و مارو (2011) گفتگو بین سیستم‌های دانش، روش‌ها و فرآیندهای یکپارچه‌سازی، زمینه اجتماعی ادغام و ارزیابی آنها را به عنوان مهم مورد بحث قرار دادند. به عنوان مثال، «ساتویاما» ژاپنی تپه‌های روستایی یا جنگل‌های روستایی است که نزدیک به سکونتگاه‌های انسانی و مرتبط با زندگی مردم هستند. در ابتدا از شکار و برداشت شروع شد و به محل عرضه کود در جامعه کشاورزی تبدیل شد. سپس در دنیای صنعتی فراموش شد، اما در جامعه اطلاعاتی بعدی، مردم به دلیل نفوذ رسانه های مختلف متوجه شدند که مکان مهمی برای اکوسیستم است. در حال حاضر، این مکان در حال تبدیل شدن به یک مکان گره‌ای است که دانش اکولوژیکی را بالا می‌برد و شبکه رفتار محیطی را گسترش می‌دهد. 1.4.3 دانش از درون حافظه اجتماعی همانطور که در شکل 1.1 ذکر شد، بوم شناسی ذهن در هسته اصلاحات اجتماعی ضروری است. باورهای افراد و جوامع جامعه را متحول خواهد کرد. اکولوژی ذهن و بوم شناسی جامعه برای ایجاد دانش جدید ادغام می شوند. به گفته حسین و همکاران. (2020)، حافظه فرهنگی هویت مکان و حس مکان را شکل می دهد که دلبستگی به اجتماع را شکل می دهد، بهزیستی روانی (کیفیت زندگی) را افزایش می دهد و به پایداری اجتماعی کمک می کند. 1.4.4 ایجاد زمینه محلی توسعه جامعه بر ایجاد زمینه تأکید دارد (شکل 1.2). هرزل (2004) و سودا (2018) ادغام دانش مدنی و متخصص را در طراحی مکان ها مد نظر قرار دادند. کارشناسان سعی می کنند در طول دوره پروژه به اهداف سیاستی به طور مؤثر دست یابند، در حالی که شهروندان سعی می کنند آینده را از گسترش حافظه جمعی خود تصور کنند. کارشناسان تلاش می کنند تا برنامه برنامه ریزی شده را ترویج کنند، در حالی که شهروندان تلاش می کنند اقدامات جدیدی را در ارتباط با جنبش های فرهنگی [سیاسی/محیطی] مختلف در مناطق دیگر توسعه دهند. با این دیالوگ و پویایی داستان جدیدی ساخته خواهد شد. به عنوان یک نمونه معمول، آژانس امور فرهنگی ژاپن رسماً داستانی را به رسمیت می شناسد که فرهنگ و سنت های ژاپن را از طریق جذابیت های تاریخی و ویژگی های یک منطقه به عنوان "میراث ژاپن" بازگو می کند. شرایط تأیید یک داستان، موضوعی روشن است که جذابیت منطقه را بیان می کند، توضیحی که هر کسی می تواند آن را درک کند، و ترکیبی است که مردم به آن علاقه مند هستند. 1.5 زمینه توسعه جامعه در ژاپن توسعه جامعه تحت تأثیر محیط و سیاسی است. اقتصاد هر کشور و منطقه روی زمین. پاوار (2012) کتابی در مورد توسعه جامعه در منطقه آسیا و اقیانوسیه منتشر کرد. زمینه توسعه جامعه در ژاپن گسترده است، اما تعداد کمی کتاب و پایان نامه وجود دارد که تصویر کلی را توصیف کند. در این فصل سعی خواهم کرد نکات برجسته تحقیق و عمل ژاپنی را از منظر مطالعات ژاپنی معاصر توضیح دهم. 1.5.1 زمین و آب و هوا از شمال تا جنوب ژاپن 3000 کیلومتر فاصله دارد و در طبقه بندی آب و هوای کوپن، Cfa (آب و هوای نیمه گرمسیری مرطوب) در جنوب (توکیو) و Dfb (آب و هوای قاره ای گرم تابستان) در 6 O است. سودا شمال (ساپورو). با توجه به آب و هوای گرم و مرطوب باران های موسمی، پوشش گیاهی سریعتر رشد می کند، برنج غذای اصلی به جای گندم و ذرت است و بارندگی شدید باعث می شود در توکیو 1.5 برابر بیشتر از میانگین زمین باران ببارد و در نتیجه خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. جاری شدن سیل این آب و هوا روحیه خودیاری را تقویت کرد که در آن مردم ژاپن می توانند تا زمانی که سرزمین خود را به دقت مدیریت کنند، به طور پایدار زندگی کنند. 1.5.2 مردم بومی مجمع الجزایر ژاپن اساساً مردم یاماتو هستند، اما اوکیناوا دارای مردم ریوکیو است. اوکیناوا فرهنگ خاص خود را دارد. مردم آینو در توهوکو و مردم هایاتو در جنوب کیوشو بودند. در سال 2008، قطعنامه ای در دییت (پارلمان ژاپن) برای به رسمیت شناختن آینوها به عنوان مردم بومی به تصویب رسید. گفته می شود که بیشترین تعداد مردم در هوکایدو، حدود 13000 و بیش از 10000 در منطقه شهری توکیو وجود دارد. آینوها فرهنگ اکولوژیکی شکار و جمع آوری دارند. در کلماتی مانند "suy-sukup" (اگر شاخه ای از یک درخت کورنوس را قطع کنید و آن را در زمین بکوبید، قلمه ها دوباره رشد می کنند)، "iteki-opitta-kar" (هرگز همه را نچینید) حکمت اکولوژیکی وجود دارد. گیاهان وحشی خوراکی)، و «a-anu» (برای کسانی که بعداً می آیند چیزی بگذارید). 1.5.3 ژاپن باستان و قرون وسطی جمعیت جامعه شکارچی-گردآورنده حدود 270000 نفر بود، اما کشت برنج در قرن دهم قبل از میلاد از قاره به کیوشوی شمالی منتقل شد. کشت برنج شلتوک در حدود قرن هفتم قبل از میلاد به مرکز ژاپن گسترش یافت. در سال 743 قبل از میلاد، قانونی وضع شد که مالکیت خصوصی و حقوق مالکیت زمینی را که شالیزارها در آن ساخته شده بود، به رسمیت شناخت. پس از بازپس گیری، زمین ها می توانند برای همیشه در مالکیت مدعیان باشند. یک سیستم مدیریت دهقانی و محصول مبتنی بر عمارت ایجاد شد و قبایل قدرتمندی از هر منطقه پدید آمدند. شکل 1.2 تکامل اجتماعی و ادغام دانش 1 ادغام دانش و نوآوری اجتماعی باز... 7 1.5.4 حکومت محلی دوران مدرن اولیه در نبرد سکیگاهارا در سال 1600 پس از میلاد، اربابان فئودال سامورایی به عنوان دو قدرت جنگیدند. طرف ژنرال توکوگاوا در نبرد پیروز شد و ژاپن را برای ایجاد یک سیستم حاکم متحد کرد. طرفی که طرف خانواده توکوگاوا بود دایمیو «فودای» و طرفی که دشمن بود دایمیو «توزاما» نام داشت. دایمیو فودای به قلمرو قبیله اختصاص یافت، اما دایمیو توزاما به سرزمینی دورافتاده از ادو اختصاص داده شد تا در برابر شورش محافظت کنند. توزاما همچنین به دفاع از ارتش کشورهای دیگر دستور داده شد. دامنه ساتسوما (استان کاگوشیما فعلی)، دامنه چوشو (استان یاماگوچی فعلی)، دامنه توسا (استان کوچی فعلی)، دامنه هیزن (استان ساگا فعلی)، و دامنه یونزاوا (استان یاماگاتا فعلی) مناطق توزاما هستند. 1.5.5 اقتصاد خودکفا محلی از آنجا که شوگونات توکوگاوا سیستم مالیاتی ملی نداشت، این قبیله اقتصاد خود را رونق بخشید. بنابراین، توانایی آن برای حکومت مستقل مورد تردید قرار گرفت. در نتیجه، صنعت اصلاح نباتات[/ حیوانات] مانند محصولات فرآوری شده و صنایع دستی غیر از کشاورزی تشویق شد. در نتیجه، محصولات ویژه منحصر به فرد هر قبیله ایجاد شد و اقتصاد توزیع توسعه یافت. سرانجام، جمعیت در آغاز قرن هجدهم به حدود 25 میلیون نفر رسید. ژاپن به محدودیت ظرفیت جمعیتی خود رسیده است که می تواند توسط یک جامعه مبتنی بر کشاورزی حمایت شود. 1.5.6 ایجاد سیستم آموزشی بر اساس تفکر آسیایی یک مدرسه قبیله ای در هر حوزه ایجاد شد و بورسیه تحصیلی و هنرهای رزمی تشویق شد. اولین مدرسه در سال 1669 در اوکایاما ساخته شد. تراکویا همچنین خواندن و نوشتن را در یک مدرسه خصوصی در یک معبد تدریس می کرد. حتی کشاورزان ژاپنی از همان ابتدا میزان سواد بالایی داشتند. تفکر معقول و آموزش در مدرسه طایفه انجام شد. نئوکنفوسیوسیسم، معمولاً نظریه ژو شی، به معیاری در مکتب شوگونات توکوگاوا و حوزه فودای تبدیل شد. در مقابل، مکتب حوزه توزاما تمایل به انتخاب نظریه وانگ یانگ مینگ داشت که به دنبال وحدت دانش و عمل است و تفکر انتقادی، مشورت و نوآوری مثبت را تشویق می‌کند. در قرن هجدهم، آکادمی مرکزی رژیم دولتی توکوگاوا در شوهیزاکا-گاکویمونجو شروع به تدریس هر دو نظریه ژو شی و وانگ یانگ مینگ کرد. ماتسوشیرو دامین (اکنون استان ناگانو) یکی از اولین کسانی بود که آموزش غربی را پذیرفت و کنفوسیوسیسم را کنار گذاشت. در این دوره بسیاری از فئودال ها، علما و نظامیان ممتاز ظاهر شدند. محقق نظریه وانگ یانگ مینگ، ناکائه، توجو (1608-1648)، فئودال یونزاوا اوسوگی، یوزان (1751-1822)، سیاستمدار کشاورزی، نینومیا، سونتوکو (1787-1856)، و ارباب فئودال ساتسوما (سایگو، تاکوری، 1882) 1877) نماینده ترین نوآوران اجتماعی ژاپن هستند