لایب سان

In this innovative work Jean Hillier develops a new theory for students and researchers of spatial planning and governance which is grounded primarily in the work of Gilles Deleuze. The theory recognizes the complex interrelation between place qualities and the multiple space-time relational dynamics of spatial governance. Using empirical examples from England and Australia, Hillier identifies the power of networks and trajectories through which various actors territorialize space and explores the social and political responsibilities of spatial managers and decision-makers. She considers what spatial planning and urban management practices could look like if they were to be developed along Deleuzean lines, and suggests alternative framings for spatial practice: broad trajectories or 'visions' of the longer-term future and shorter-term, location-specific detailed plans and projects with collaboratively determined tangible goals.

چکیده فارسی

در این کار ابتکاری، ژان هیلیر، نظریه جدیدی را برای دانشجویان و محققان برنامه‌ریزی فضایی و حکمرانی توسعه می‌دهد که اساساً بر اساس کار ژیل دلوز است. این نظریه رابطه متقابل پیچیده بین کیفیت مکان و پویایی چندگانه فضا-زمان حاکمیت فضایی را به رسمیت می شناسد. هیلیر با استفاده از مثال‌های تجربی از انگلستان و استرالیا، قدرت شبکه‌ها و مسیرهایی را شناسایی می‌کند که از طریق آن بازیگران مختلف فضا را قلمرو می‌کنند و مسئولیت‌های اجتماعی و سیاسی مدیران و تصمیم‌گیرندگان فضایی را بررسی می‌کند. او در نظر می‌گیرد که اگر برنامه‌ریزی فضایی و شیوه‌های مدیریت شهری در امتداد خطوط دلوز توسعه داده شوند، چه شکلی می‌توانند داشته باشند، و چارچوب‌های جایگزینی را برای عمل فضایی پیشنهاد می‌کند: مسیرهای گسترده یا «دیدگاه‌های» آینده بلندمدت و کوتاه‌مدت‌تر، مختص به مکان. طرح‌ها و پروژه‌های تفصیلی با اهداف ملموس که به طور مشترک تعیین شده‌اند.