لایب سان

The most commonly cited justification for international criminal law is that it addresses crimes of such gravity that they "shock the conscience of humanity." From decisions about how to define crimes and when to exercise jurisdiction, to limitations on defences and sentencing determinations, gravity rhetoric permeates the discourse of international criminal law. Yet the concept of gravity has thus far remained highly undertheorized.

This book uncovers the consequences for the regime's legitimacy of its heavy reliance on the poorly understood idea of gravity. Margaret M. deGuzman argues that gravity's ambiguity may at times enable a thin consensus to emerge around decisions, such as the creation of an institution or the definition of a crime, but that, increasingly, it undermines efforts to build a strong and resilient global justice community. The book suggests ways to reconceptualize gravity in line with global values and goals to better support the long-term legitimacy of international criminal law.

چکیده فارسی

متداول‌ترین توجیهی که برای حقوق کیفری بین‌المللی ذکر می‌شود این است که به جنایاتی با چنان شدتی می‌پردازد که «وجدان بشریت را شوکه می‌کند». از تصمیم‌گیری‌ها در مورد چگونگی تعریف جرایم و زمان اعمال صلاحیت، تا محدودیت‌های دفاعی و تعیین مجازات‌ها، لفاظی‌های سنگین در گفتمان حقوق کیفری بین‌المللی نفوذ می‌کند. با این حال، مفهوم گرانش تاکنون به شدت مورد نظر قرار نگرفته است.

این کتاب پیامدهای اتکای شدید رژیم به مشروعیت رژیم بر ایده ناشناخته جاذبه را آشکار می کند. مارگارت ام. دگوزمن استدلال می کند که ابهام گرانش ممکن است در مواقعی امکان ایجاد یک اجماع ناچیز در مورد تصمیم گیری ها، مانند ایجاد یک موسسه یا تعریف جرم را فراهم کند، اما به طور فزاینده ای، تلاش ها برای ایجاد یک عدالت جهانی قوی و انعطاف پذیر را تضعیف می کند. انجمن. این کتاب راه‌هایی برای مفهوم‌سازی مجدد جاذبه در راستای ارزش‌ها و اهداف جهانی برای حمایت بهتر از مشروعیت بلندمدت حقوق کیفری بین‌المللی پیشنهاد می‌کند.