لایب سان

Increased worldwide mobility and easy access to technology means that the use of technological mediation for treatment is being adopted rapidly and uncritically by psychoanalysts and psychoanalytic psychotherapists. Despite claims of functional equivalence between mediated and co-present treatments, there is scant research evidence to advance these assertions. Can an effective therapeutic process occur without physical co-presence? What happens to screen-bound treatment when, as a patient said, there is no potential to "kiss or kick?" Our most intimate relationships, including that of analyst and patient, rely on a significant implicit non-verbal component carrying equal or possibly more weight than the explicit verbal component. How is this finely-nuanced interchange affected by technologically-mediated communication? This book draws on the fields of neuroscience, communication studies, infant observation, cognitive science and human/computer interaction to explore these questions. It finds common ground where these disparate disciplines intersect with psychoanalysis in their definitions of a sense of presence, upon which the sense of self and the experience of the other depends.

چکیده فارسی

افزایش تحرک در سراسر جهان و دسترسی آسان به فناوری به این معنی است که استفاده از میانجیگری فناوری برای درمان به سرعت و بدون انتقاد توسط روانکاوان و روان درمانگران روانکاوی اتخاذ می شود. علی‌رغم ادعاهایی مبنی بر هم ارزی عملکردی بین درمان‌های با واسطه و مشترک، شواهد تحقیقاتی کمی برای پیشبرد این ادعاها وجود دارد. آیا یک فرآیند درمانی موثر بدون حضور همزمان فیزیکی رخ می دهد؟ وقتی که به گفته یک بیمار، پتانسیل «بوسیدن یا لگد زدن» وجود ندارد، برای درمان با صفحه نمایش چه اتفاقی می‌افتد؟ صمیمانه ترین روابط ما، از جمله روابط تحلیلگر و بیمار، متکی به یک جزء غیرکلامی ضمنی قابل توجه است که وزنی برابر یا احتمالاً بیشتر از مؤلفه کلامی صریح دارد. چگونه این مبادله ظریف تحت تأثیر ارتباطات با واسطه فناوری قرار می گیرد؟ این کتاب در زمینه‌های علوم اعصاب، مطالعات ارتباطی، مشاهده نوزادان، علوم شناختی و تعامل انسان/رایانه برای بررسی این سؤالات استفاده می‌کند. جایی که این رشته های متفاوت با روانکاوی در تعاریفشان از احساس حضور تلاقی می کنند، نقطه مشترکی پیدا می کند که حس خود و تجربه دیگری به آن بستگی دارد.