لایب سان

There is a myth that lingers around legal education in many democracies. That myth would have us believe that law students are admitted and then succeed based on raw merit, and that law schools are neutral settings in which professors (also selected and promoted based on merit) use their expertise to train those students to become lawyers. Based on original, empirical research, this book investigates this myth from myriad perspectives, diverse settings, and in different nations, revealing that hierarchies of power and cultural norms shape and maintain inequities in legal education.

Embedded within law school cultures are assumptions that also stymie efforts at reform. The book examines hidden pedagogical messages, showing how presumptions about theory’s relation to practice are refracted through the obfuscating lens of curricula. The contributors also tackle questions of class and market as they affect law training.

Finally, this collection examines how structural barriers replicate injustice even within institutions representing themselves as democratic and open, revealing common dynamics across cultural and institutional forms. The chapters speak to similar issues and to one another about the influence of context, images of law and lawyers, the political economy of legal education, and the agency of students and faculty.

چکیده فارسی

افسانه ای وجود دارد که در مورد آموزش حقوقی در بسیاری از دموکراسی ها وجود دارد. این افسانه باعث می شود باور کنیم که دانشجویان حقوق پذیرفته می شوند و سپس بر اساس شایستگی خام موفق می شوند، و اینکه دانشکده های حقوق محیط های بی طرفی هستند که در آن اساتید (همچنین بر اساس شایستگی انتخاب و ارتقا می یابند) از تخصص خود برای آموزش آن دانشجویان برای وکیل شدن استفاده می کنند. این کتاب بر اساس تحقیقات اصیل و تجربی، این اسطوره را از دیدگاه‌های بی‌شمار، محیط‌های مختلف و در ملل مختلف بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که سلسله مراتب قدرت و هنجارهای فرهنگی، نابرابری‌ها را در آموزش حقوقی شکل می‌دهند و حفظ می‌کنند.

در فرهنگ دانشکده حقوق مفروضاتی گنجانده شده است که مانع از تلاش‌ها برای اصلاحات نیز می‌شود. این کتاب پیام‌های آموزشی پنهان را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه پیش‌فرض‌های مربوط به رابطه تئوری با عمل از طریق دریچه مبهم برنامه‌های درسی شکسته می‌شوند. مشارکت کنندگان همچنین به سوالات مربوط به کلاس و بازار می پردازند زیرا بر آموزش قانون تأثیر می گذارد.

در نهایت، این مجموعه بررسی می‌کند که چگونه موانع ساختاری بی‌عدالتی را حتی در نهادهایی که خود را دموکراتیک و باز نشان می‌دهند، تکرار می‌کنند و پویایی‌های مشترک را در اشکال فرهنگی و نهادی آشکار می‌کنند. فصل‌ها درباره موضوعات مشابه و با یکدیگر در مورد تأثیر زمینه، تصاویر حقوق و وکلا، اقتصاد سیاسی آموزش حقوقی، و نمایندگی دانشجویان و اساتید صحبت می‌کنند.