لایب سان

Offering the first in-depth analysis of the relationship between populism and political meritocracy, this book asks why states with meritocratic systems such as Singapore and China have not faced the populist challenge to the extent that liberal-democratic states have. Is political meritocracy immune to populism? Or does it fan its flames?

Exploring this puzzle, the authors argue that political meritocracies are simultaneously immune and susceptible to populism. The book maintains that political meritocracy’s focus on the intellect, social skills, and most importantly virtue of political leaders can reduce the likelihood of populist actors rising to power; that meritocracy’s promise of upward mobility for the masses can work against elitism; and that rule by the ‘meritorious’ can help avoid crises, diminishing the political opening for populism. However, it also shows that meritocracy does little to eliminate grievances around political, cultural, and social inequality, instead entrenching a hierarchy – an allegedly ‘just’ one. The book ultimately argues that the more established the system of political meritocracy becomes, the more it opens the door to populist resentment and revolt.

Pitched primarily to scholars and postgraduate students in political theory, comparative politics, Asian studies, and political sociology, this book fills an important scholarly gap.

چکیده فارسی

این کتاب با ارائه اولین تحلیل عمیق از رابطه بین پوپولیسم و ​​شایسته سالاری سیاسی، این سوال را مطرح می کند که چرا کشورهای دارای نظام شایسته سالاری مانند سنگاپور و چین با چالش پوپولیستی به میزانی که دولت های لیبرال-دمکراتیک مواجه شده اند، مواجه نشده اند. آیا شایسته سالاری سیاسی از پوپولیسم مصون است؟ یا شعله هایش را شعله ور می کند؟

نویسندگان با بررسی این معما استدلال می کنند که شایسته سالاری های سیاسی به طور همزمان در برابر پوپولیسم مصون و مستعد هستند. این کتاب معتقد است که تمرکز شایسته سالاری سیاسی بر عقل، مهارت‌های اجتماعی و از همه مهم‌تر فضیلت رهبران سیاسی می‌تواند احتمال رسیدن بازیگران پوپولیست به قدرت را کاهش دهد. که وعده شایسته سالاری مبنی بر تحرک رو به بالا برای توده ها می تواند علیه نخبه گرایی عمل کند. و حاکمیت «شایستگان» می‌تواند به اجتناب از بحران‌ها کمک کند و از فضای سیاسی پوپولیسم بکاهد. با این حال، همچنین نشان می‌دهد که شایسته سالاری برای از بین بردن نارضایتی‌ها در مورد نابرابری سیاسی، فرهنگی و اجتماعی کار چندانی نمی‌کند، در عوض سلسله‌مراتبی را تثبیت می‌کند - یک سلسله مراتب ظاهراً «عادلانه». این کتاب در نهایت استدلال می‌کند که هر چه نظام شایسته‌سالاری سیاسی تثبیت‌تر شود، درها را به روی خشم و شورش پوپولیستی باز می‌کند.

این کتاب عمدتاً برای محققان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی در تئوری سیاسی، سیاست تطبیقی، مطالعات آسیایی و جامعه‌شناسی سیاسی ارائه شده است، یک شکاف علمی مهم را پر می‌کند.