لایب سان

This is a book about the men and women who police contemporary South Africa. Drawing on rich, original ethnographical data, it considers how officers make sense of their jobs and how they find meaning in their duties. It demonstrates that the dynamics that lead to police abuses and scandals in transitional and neo-liberalising regimes such as South Africa can be traced to the day-to-day experiences and ambitions of the average police officer. It is about the stories they tell themselves about themselves and their social worlds, and how these shape the order they produce through their work.

By focusing on police officers, this book positions the individual in primacy over the organisation, asking what policing looks like when motivated by the pursuit of ontological security in precarious contexts. It acknowledges but downplays the importance of police culture in determining officers’ attitudes and behaviour, and reminds readers that most officers’ lives are entangled in, and shaped by a range of social, political and cultural forces. It suggests that a job in the South African Police Service (SAPS) is primarily just that: a job. Most officers join the organisation after other dreams have slipped beyond reach, their presence in the Service being almost accidental. But once employed, they re-write their self-narratives and enact carefully choreographed performances to ease managerial and public pressure, and to rationalize their coercive practices.

In an era where ‘evidence’ and ‘what works’ reigns supreme, and where ‘cop culture’ is often deemed a primary socializing force, this book emphasises how officers’ personal histories, ambitions, and vulnerabilities remain central to how policing unfolds on the street.

چکیده فارسی

این کتابی درباره مردان و زنانی است که در آفریقای جنوبی معاصر پلیس پلیس هستند. با تکیه بر داده های قوم نگاری غنی و اصیل، بررسی می کند که افسران چگونه شغل خود را معنا می کنند و چگونه در وظایف خود معنا پیدا می کنند. این نشان می‌دهد که پویایی‌هایی که منجر به سوء استفاده پلیس و رسوایی‌ها در رژیم‌های انتقالی و نئولیبرالیزه‌کننده مانند آفریقای جنوبی می‌شود را می‌توان در تجارب و جاه‌طلبی‌های روزمره یک افسر پلیس عادی دنبال کرد. این در مورد داستان هایی است که آنها درباره خود و دنیای اجتماعی خود می گویند، و این که چگونه نظمی را که از طریق کارشان ایجاد می کنند، شکل می دهند.

این کتاب با تمرکز بر افسران پلیس، فرد را در اولویت بر سازمان قرار می‌دهد، و می‌پرسد که پلیس با انگیزه پیگیری امنیت هستی‌شناختی در زمینه‌های مخاطره‌آمیز چگونه به نظر می‌رسد. اهمیت فرهنگ پلیس در تعیین نگرش و رفتار افسران را تصدیق می کند، اما آن را کم اهمیت جلوه می دهد و به خوانندگان یادآوری می کند که زندگی اکثر افسران درگیر طیفی از نیروهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است و شکل گرفته است. این نشان می دهد که شغل در خدمات پلیس آفریقای جنوبی (SAPS) در درجه اول فقط همین است: یک شغل. اکثر افسران پس از اینکه رویاهای دیگر از دسترس خارج شده اند، به سازمان می پیوندند، حضور آنها در سرویس تقریباً تصادفی است. اما پس از استخدام، روایت‌های خود را بازنویسی می‌کنند و اجراهایی را که با دقت طراحی شده‌اند اجرا می‌کنند تا فشار مدیریتی و عمومی را کاهش دهند و شیوه‌های اجباری خود را منطقی کنند.

در دوره‌ای که «شواهد» و «آنچه کار می‌کند» حاکم است، و در آن «فرهنگ پلیس» اغلب به عنوان نیروی اصلی اجتماعی تلقی می‌شود، این کتاب بر این نکته تأکید می‌کند که چگونه تاریخچه‌های شخصی، جاه‌طلبی‌ها و آسیب‌پذیری‌های افسران برای نحوه پلیس محوری باقی می‌ماند. در خیابان آشکار می شود.