لایب سان

Dragons, giants, and the monsters of learned discourse are rarely encountered in the Sagas of Icelanders, and therefore, the general teratological focus on physical monstrosity yields only limited results when applied to them.

This, however, does not equal an absence of monstrosity – it only means that monstrosity is conceived of differently. This book shifts the view of monstrosity from the physical to the social, accounting for the unique social circumstances presented in the Íslendingasögur and demonstrating how closely interwoven the social and the monstrous are in this genre. Employing literary and cultural theory as well as anthropological and historical approaches, it reads the monsters of the Íslendingasögur in their literary and socio-cultural context, demonstrating that they are not distractions from feud and conflict, but that they are in fact an intrinsic part of the genre’s re-imagining of the past for the needs of the present.

چکیده فارسی

اژدها، غول‌ها و هیولاهای گفتمان آموخته‌شده به ندرت در حماسه‌های ایسلندی‌ها دیده می‌شوند، و بنابراین، تمرکز کلی تراتولوژیک بر هیولاهای فیزیکی تنها نتایج محدودی را در مورد آنها به همراه دارد.

اما این به معنای عدم وجود هیولا نیست - فقط به این معنی است که هیولا به گونه‌ای متفاوت تصور می‌شود. این کتاب دیدگاه هیولا را از جنبه فیزیکی به اجتماعی تغییر می دهد و شرایط اجتماعی منحصر به فرد ارائه شده در Íslendingasögur را در نظر می گیرد و نشان می دهد که تا چه حد اجتماعی و هیولا در این ژانر به هم تنیده شده اند. با به کارگیری نظریه ادبی و فرهنگی و همچنین رویکردهای مردم‌شناختی و تاریخی، هیولاهای اسلندینگاسوگور را در بافت ادبی و اجتماعی-فرهنگی خود می‌خواند و نشان می‌دهد که آنها حواس‌پرتی را از دشمنی و درگیری منحرف نمی‌کنند، بلکه نشان می‌دهند که آنها در واقع بخشی ذاتی از تخیل مجدد ژانر از گذشته برای نیازهای حال هستند.