لایب سان

Migrations are a phenomenon that can be traced back to the beginning of the history of mankind. In modern times, especially in the eighteenth and nineteenth centuries, numerous migration movements took place from Europe to North America. It was also at this time that the migrations of the Schwenkfelders, followers of Caspar Schwenckfeld's teachings, from Silesia - then belonging to the Austrian Habsburg Monarchy - to Pennsylvania took place. On the basis of their spiritualistic theology as well as their intense, personal piety, they rejected some essential doctrines of Christianity and ecclesiastical institutions. Therefore governmental and ecclesiastical authorities meted out severe punishments to them. However, it was not until the establishment of a Jesuit Mission for their catholicization in 1719 that more than two hundred of them left Silesia for the sake of their faith. They emigrated first to the Electorate of Saxony and several years later to Pennsylvania, where they settled scattered widely northwest of Philadelphia between 1731 and 1737. In this multireligious, multicultural, and multiethnic English colony they become acquainted with other religious beliefs and forms of piety. Here, moreover, they were challenged by other social, political, and cultural circumstances. This monograph is the first to pursue, in detail, the effects of these acquaintanceships and challenges on the faith of the Silesian refugees. These effects ranged - as becomes clear - from declines and multifarious alterations (modifications, changes, or even revisions) to the strengthening and deepening of their traditional faith and piety. However, the study shows, for most of the Schwenkfelders the migrations did not primarily involve risks. Rather they opened up great opportunities for their religious development and their individual and community life. Without doubt, the Schwenkfelder migrations are characterized by uniqueness; nevertheless certain features can also be detected in other religious migrations. Therefore their migrations represent in certain ways a paradigm, for this time and beyond.

چکیده فارسی

مهاجرت ها پدیده ای است که می توان آن را به ابتدای تاریخ بشریت ردیابی کرد. در دوران مدرن، به ویژه در قرن هجدهم و نوزدهم، جنبش های مهاجرتی متعددی از اروپا به آمریکای شمالی صورت گرفت. همچنین در این زمان بود که مهاجرت شونکفلدرها، پیروان آموزه های کاسپار شوئنکفلد، از سیلسیا - که در آن زمان به سلطنت هابسبورگ اتریش تعلق داشت - به پنسیلوانیا رخ داد. آنها بر اساس الهیات معنوی و نیز تقوای شدید شخصی خود، برخی از آموزه های اساسی مسیحیت و نهادهای کلیسایی را رد کردند. از این رو مقامات دولتی و کلیسایی مجازات های سختی برای آنها در نظر گرفتند. با این حال، تا زمانی که یک مأموریت یسوعی برای کاتولیک شدن آنها در سال 1719 تأسیس شد، بیش از دویست نفر از آنها سیلسیا را به خاطر ایمان خود ترک کردند. آنها ابتدا به مجلس انتخابی ساکسونی و چندین سال بعد به پنسیلوانیا مهاجرت کردند، جایی که بین سال‌های 1731 تا 1737 در شمال غرب فیلادلفیا مستقر شدند. در این مستعمره چند مذهبی، چند فرهنگی و چند قومی انگلیسی، آنها با دیگر باورهای مذهبی و اشکال تقوا آشنا شدند. در اینجا، علاوه بر این، آنها با سایر شرایط اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به چالش کشیده شدند. این تک نگاری اولین تک نگاری است که به تفصیل تأثیرات این آشنایی ها و چالش ها را بر ایمان پناهندگان سیلزی دنبال می کند. این تأثیرات - همانطور که مشخص می شود - از انحطاط و تغییرات متعدد (اصلاحات، تغییرات یا حتی تجدید نظرها) تا تقویت و تعمیق ایمان و تقوای سنتی آنها را در بر می گرفت. با این حال، این مطالعه نشان می دهد، برای اکثر شونکفلدرها مهاجرت در درجه اول خطراتی را در بر نداشت. بلکه فرصت های بزرگی را برای رشد دینی و زندگی فردی و اجتماعی خود باز کردند. بدون شک، مهاجرت شونکفلدر منحصر به فرد است. با این حال، ویژگی های خاصی را می توان در سایر مهاجرت های مذهبی نیز تشخیص داد. بنابراین مهاجرت آنها به طرق خاصی نشان دهنده یک پارادایم است، برای این زمان و بعد از آن.