لایب سان

Drawing on the tools of game design to fix democracy.

Anyone who has ever been to a public hearing or community meeting would agree that participatory democracy can be boring. Hours of repetitive presentations, alternatingly alarmist or complacent, for or against, accompanied by constant heckling, often with no clear outcome or decision. Is this the best democracy can offer? In Making Democracy Fun, Josh Lerner offers a novel solution for the sad state of our deliberative democracy: the power of good game design. What if public meetings featured competition and collaboration (such as team challenges), clear rules (presented and modeled in multiple ways), measurable progress (such as scores and levels), and engaging sounds and visuals? These game mechanics would make meetings more effective and more enjoyable―even fun.

Lerner reports that institutions as diverse as the United Nations, the U.S. Army, and grassroots community groups are already using games and game-like processes to encourage participation. Drawing on more than a decade of practical experience and extensive research, he explains how games have been integrated into a variety of public programs in North and South America. He offers rich stories of game techniques in action, in children's councils, social service programs, and participatory budgeting and planning. With these real-world examples in mind, Lerner describes five kinds of games and twenty-six game mechanics that are especially relevant for democracy. He finds that when governments and organizations use games and design their programs to be more like games, public participation becomes more attractive, effective, and transparent. Game design can make democracy fun―and make it work.

چکیده فارسی

بررسی ابزارهای طراحی بازی برای اصلاح دموکراسی.

هرکسی که تا به حال به یک جلسه عمومی یا جلسه انجمن رفته باشد موافق است که دموکراسی مشارکتی می تواند خسته کننده باشد. ساعت‌ها ارائه‌های تکراری، متناوب هشداردهنده یا از خود راضی، موافق یا مخالف، همراه با هیاهوی مداوم، اغلب بدون نتیجه یا تصمیم روشن. آیا این بهترین دموکراسی است؟ جاش لرنر در سرگرمی دموکراسی راه حل جدیدی برای وضعیت غم انگیز دموکراسی مشورتی ما ارائه می دهد: قدرت طراحی خوب بازی. اگر جلسات عمومی دارای رقابت و همکاری (مانند چالش‌های تیمی)، قوانین واضح (ارائه و مدل‌سازی به روش‌های مختلف)، پیشرفت قابل اندازه‌گیری (مانند امتیازات و سطوح)، و صداها و تصاویر جذاب باشد، چه؟ این مکانیک‌های بازی جلسات را مؤثرتر و لذت‌بخش‌تر می‌کنند - حتی سرگرم‌کننده.

Lerner گزارش می دهد که مؤسسات متنوعی مانند سازمان ملل، ارتش ایالات متحده و گروه های اجتماعی مردمی در حال حاضر از بازی ها و فرآیندهای بازی مانند برای تشویق مشارکت استفاده می کنند. او با تکیه بر بیش از یک دهه تجربه عملی و تحقیقات گسترده توضیح می دهد که چگونه بازی ها در انواع برنامه های عمومی در آمریکای شمالی و جنوبی ادغام شده اند. او داستان های غنی از تکنیک های بازی در عمل، در شوراهای کودکان، برنامه های خدمات اجتماعی، و بودجه بندی مشارکتی و برنامه ریزی ارائه می دهد. با در نظر گرفتن این مثال‌های واقعی، لرنر پنج نوع بازی و بیست و شش مکانیک بازی را توصیف می‌کند که مخصوصاً برای دموکراسی مرتبط هستند. او دریافت که وقتی دولت‌ها و سازمان‌ها از بازی‌ها استفاده می‌کنند و برنامه‌هایشان را بیشتر شبیه بازی‌ها طراحی می‌کنند، مشارکت عمومی جذاب‌تر، مؤثرتر و شفاف‌تر می‌شود. طراحی بازی می‌تواند دموکراسی را سرگرم‌کننده کند—و آن را عملی کند.