لایب سان

The main benefits of metallocene catalysts in comparison to the conventional Ziegler-Natta catalysts are well-defined microstructures, high activity, narrow molar mass distribution and the possibility of tailor-made polyolefins. The advantages in metallocene catalyst chemistry offer a promising novel way not only to tailor polymer properties, but also to manufacture entirely new polymeric materials. The development of metallocene catalysts, also called single-site catalysts, was stimulated by the discovery of highly effective activators. Metallocenes combined with aluminium alkyls for polyolefin polymerisation are not a new discovery. Natta et al. [1] with the homogeneous Cp2TiCl2/AlMe3 system and Breslow and Newburg [2] with the Cp2TiCl2/AlEt2Cl catalyst system conducted almost simultaneously the first metallocene polymerisations in the 1950s. Due to their inferior activity, compared to the heterogeneous TiCl3 and TiCl4 Ziegler-Natta catalysts, the time was not right for the metallocenes. Nevertheless, the research on metallocenes continued focusing on polymerisation mechanisms, which was more straightforward in homogeneous catalyst systems.

چکیده فارسی

مزایای اصلی کاتالیزورهای متالوسن در مقایسه با کاتالیزورهای معمولی آل زیگلر-ناتا، ریزساختارهای کاملاً مشخص، فعالیت بالا، توزیع جرم مولی باریک و امکان پلی اولفین های سفارشی است. مزایا در شیمی کاتالیزور متالوسن یک روش جدید امیدوارکننده نه تنها برای ایجاد خواص پلیمر، بلکه برای تولید مواد پلیمری کاملاً جدید ارائه می دهد. توسعه کاتالیزورهای متالوسن که کاتالیزورهای تک محل نیز نامیده می شوند، با کشف فعال کننده های بسیار موثر تحریک شد. ترکیب متالوسن ها با آلکیل های آلومینیوم برای پلیمریزاسیون پلی اولفین، کشف جدیدی نیست. ناتا و همکاران [1] با سیستم Cp2TiCl2/AlMe3 همگن و Breslow و Newburg [2] با سیستم کاتالیست Cp2TiCl2/AlEt2Cl تقریباً به طور همزمان اولین پلیمریزاسیون متالوسن را در دهه 1950 انجام دادند. به دلیل فعالیت ضعیف آنها، در مقایسه با کاتالیزورهای ناهمگن TiCl3 و TiCl4 Ziegler-Natta، زمان مناسبی برای لوسن های فلزی نبود. با این وجود، تحقیقات روی متالوسن ها با تمرکز بر مکانیسم های پلیمریزاسیون ادامه یافت که در سیستم های کاتالیزور همگن ساده تر بود.