لایب سان

In James Baldwin, Toni Morrison, and the Rhetorics of Black Male Subjectivity, Aaron Ngozi Oforlea explores the rhetorical strategies that Baldwin’s and Morrison’s black male characters employ as they negotiate discourses of race, class, gender, and sexuality. According to Oforlea, these characters navigate a discursive divide that separates limiting representations of black males in dominant discourses from a decolonized and empowered subjectivity. Specifically, the discursive divide creates an invisible boundary between how black subjects are seen, imagined, and experienced in dominant culture on the one hand, and how they understand themselves on the other.
 
Oforlea’s book offers new analyses of the character dynamics in Baldwin’s Go Tell It on the Mountain, Tell Me How Long the Train’s Been Gone, and If Beale Street Could Talkand Morrison’s Beloved, Song of Solomon, and Tar Baby. The black male characters in these novels encounter the discursive divide, or a cultural dissonance, when they encounter dominant representations of black male identities. They use these opportunities to construct a counter-discourse about black male subjectivity. Ultimately, Oforlea argues, these characters are strategic about when and how they want to appropriate and subvert dominant ideologies. Their awareness that post-racial discourses perpetuate racial inequality serves as a gateway toward participation in collective struggles for racial justice.

چکیده فارسی

درجیمز بالدوین، تونی موریسون، و خطابه‌های سوبژکتیویته مرد سیاه پوست، آرون نگوزی افورلیا استراتژی‌های بلاغی را که شخصیت‌های مرد سیاه‌پوست بالدوین و موریسون به کار می‌برند، در بحث‌های نژاد، طبقه، و جنسیت مورد بررسی قرار می‌دهد. ، و تمایلات جنسی به گفته افورلیا، این شخصیت‌ها از یک شکاف گفتمانی عبور می‌کنند که بازنمایی‌های محدود مردان سیاه‌پوست در گفتمان‌های مسلط را از یک ذهنیت استعمارزدایی شده و توانمند جدا می‌کند. به طور خاص، شکاف گفتمانی مرزی نامرئی بین نحوه دیده شدن، تصور کردن و تجربه کردن سوژه های سیاه در فرهنگ مسلط از یک سو و نحوه درک آنها از سوی دیگر ایجاد می کند.

کتاب افورلیا تحلیل‌های جدیدی از پویایی شخصیت‌ها در بالدوین ارائه می‌دهد برو به آن بگو در کوه، به من بگو چقدر قطار رفته است، و اگر خیابان بیل می‌توانست صحبت کند. و Morrison's Beloved، Song of Solomon و Tar Baby. شخصیت‌های مرد سیاه‌پوست در این رمان‌ها وقتی با بازنمایی‌های غالب هویت‌های مردانه سیاه‌پوست مواجه می‌شوند، با شکاف گفتمانی یا ناهماهنگی فرهنگی مواجه می‌شوند. آنها از این فرصت ها برای ساختن یک گفتمان متضاد درباره ذهنیت مرد سیاه پوست استفاده می کنند. در نهایت، افورلیا استدلال می کند، این شخصیت ها در مورد اینکه چه زمانی و چگونه می خواهند ایدئولوژی های مسلط را تصاحب کرده و زیر و رو کنند، استراتژیک هستند. آگاهی آنها از اینکه گفتمان های پسا نژادی نابرابری نژادی را تداوم می بخشد، به عنوان دروازه ای به سوی مشارکت در مبارزات جمعی برای عدالت نژادی عمل می کند.