لایب سان

States' efforts to reform the international investment regime have triggered an arbitral backlash. In response to shortcomings of earlier investment agreements, states concluded a new generation of investment treaties that actively balances investment protection obligations with host country policy space. These new-generation agreements are more comprehensive, more precise, and include novel features such as general public policy exceptions. This book reviews the first set of awards rendered under those agreements and finds that new treaties have produced old interpretive outcomes in investment arbitration, and undermine state-driven investment reforms.

چکیده فارسی

تلاش‌های دولت‌ها برای اصلاح رژیم سرمایه‌گذاری بین‌المللی، واکنش داوری را برانگیخته است. در پاسخ به کاستی‌های موافقت‌نامه‌های سرمایه‌گذاری قبلی، دولت‌ها نسل جدیدی از معاهدات سرمایه‌گذاری را منعقد کردند که به طور فعال تعهدات حمایت از سرمایه‌گذاری را با فضای سیاست کشور میزبان متعادل می‌کند. این توافقنامه های نسل جدید جامع تر، دقیق تر، و شامل ویژگی های جدید مانند استثنائات سیاست عمومی عمومی است. این کتاب اولین مجموعه از جوایز صادر شده بر اساس آن قراردادها را بررسی می کند و متوجه می شود که معاهدات جدید نتایج تفسیری قدیمی را در داوری سرمایه گذاری ایجاد کرده اند و اصلاحات سرمایه گذاری دولت محور را تضعیف می کنند.