لایب سان

Although one may think that intimate partner violence decreases with old age, research studies seem to indicate that what changes is the form of violence, not the violence itself (Finfgeld-Connett 2014). Studies show that whilst physical violence may decrease, the rate of psychological abuse may in fact increase (Roberto et al. 2014). This is also similar to what we find in our clinical practice and work with male perpetrators of intimate partner violence—that even when the physical vio- lence stops, very often the psychological abuse which is less visible, more subtle and hence easier to conceal and minimise, lingers on. As practitioners, we are reminded of the importance to ask questions about this form of abuse and not to under estimate its consequences. Various studies show that it is one of the most harmful forms of abuse (O’Leary and Maiuro 2001). The following victim’s experience illustrates the sense of terror, hopelessness and powerlessness associated with psychological abuse: The verbal hatred is worse for me. Bruises heal in time but words last forever. When you are told over and over how stupid, ugly and insane you are, you really believe it. I have panic attacks and take tablets to calm my nerve..., life is dreadful and I see nowhere to go and I am not financially nor physically capable of going anywhere (Frances, cited in Lazenbatt et al. 2013, p. 16).

چکیده فارسی

اگرچه ممکن است کسی فکر کند که خشونت شریک صمیمی با افزایش سن کاهش می یابد، به نظر می رسد مطالعات تحقیقاتی نشان می دهد که آنچه تغییر می کند شکل خشونت است، نه خود خشونت (Finfgeld-Connett 2014). مطالعات نشان می دهد که در حالی که خشونت فیزیکی ممکن است کاهش یابد، میزان آزار روانی ممکن است در واقع افزایش یابد (Roberto et al. 2014). این نیز مشابه چیزی است که ما در عمل بالینی خود و کار با مرتکبین مرد خشونت شریک جنسی می یابیم - که حتی زمانی که خشونت فیزیکی متوقف می شود، اغلب آزار روانی که کمتر قابل مشاهده است، ظریف تر و در نتیجه راحت تر پنهان می شود. به حداقل رساندن، ادامه دارد. به عنوان تمرین‌کنندگان، اهمیت پرسیدن سؤالات در مورد این شکل از سوء استفاده و عدم برآورد عواقب آن را به ما یادآوری می‌شود. مطالعات مختلف نشان می دهد که یکی از مضرترین اشکال سوء استفاده است (O’Leary and Maiuro 2001). تجربه قربانی زیر احساس وحشت، ناامیدی و ناتوانی مرتبط با آزار روانی را نشان می‌دهد: نفرت کلامی برای من بدتر است. کبودی ها به مرور زمان بهبود می یابند اما کلمات برای همیشه باقی می مانند. وقتی بارها و بارها به شما می گویند چقدر احمق، زشت و دیوانه هستید، واقعاً آن را باور می کنید. حملات پانیک دارم و برای آرام کردن اعصابم قرص مصرف می کنم...، زندگی وحشتناک است و جایی برای رفتن نمی بینم و از نظر مالی و فیزیکی توانایی رفتن به جایی را ندارم (فرانسه، به نقل از Lazenbatt et al. 2013, p. 16) .