لایب سان

This timely book explores the extent to which national security has affected the intersection between human rights and the exercise of state power. It examines how liberal democracies, long viewed as the proponents and protectors of human rights, have transformed their use of human rights on the global stage, externalizing their own internal agendas.
 
Contextualizing human rights goals, structures and challenges in the immediate post-UDHR era, key chapters analyse the role that national security has played in driving competition between individual rights and rhetoric-laden, democracy-reinforcing approaches to collective rights of security. Internationally diverse authors offer evocative insights into the ways in which law is used to manipulate both intra and interstate relationships, and demonstrate the constant tensions raised by a human rights system that is fundamentally state-centric though defined by individuals' needs and demands. Acknowledging the challenges in contemporary human rights practice, policy and discourse as features of transitional eras in human rights, this forward-thinking book identifies opportunities to correct past inadequacies and promote a stronger system for the future.

چکیده فارسی

این کتاب به موقع به بررسی میزان تأثیر امنیت ملی بر تقاطع بین حقوق بشر و اعمال قدرت دولتی می پردازد. این بررسی می‌کند که چگونه دموکراسی‌های لیبرال، که مدت‌ها به عنوان حامیان و حامیان حقوق بشر تلقی می‌شدند، استفاده خود از حقوق بشر را در صحنه جهانی تغییر داده‌اند و برنامه‌های داخلی خود را بیرونی نشان می‌دهند.

با زمینه سازی اهداف، ساختارها و چالش های حقوق بشر در دوران بلافاصله پس از UDHR، فصل های کلیدی نقشی را که امنیت ملی در ایجاد رقابت بین حقوق فردی و رویکردهای مملو از شعار و تقویت دموکراسی به حقوق جمعی امنیت ایفا کرده است، تحلیل می کند. نویسندگان گوناگون بین‌المللی، بینش‌های تداعی‌کننده‌ای درباره روش‌های استفاده از قانون برای دستکاری روابط درون‌دولتی و بین‌دولتی ارائه می‌کنند و تنش‌های دائمی ایجاد شده توسط یک سیستم حقوق بشری را که اساساً دولت محور است، هرچند با نیازها و خواسته‌های افراد تعریف شده است، نشان می‌دهند. این کتاب آینده‌نگر با اذعان به چالش‌ها در رویه‌ها، سیاست‌ها و گفتمان حقوق بشر معاصر به‌عنوان ویژگی‌های دوران گذار در حقوق بشر، فرصت‌هایی را برای اصلاح نارسایی‌های گذشته و ترویج یک سیستم قوی‌تر برای آینده شناسایی می‌کند.