لایب سان

Preface2 key topics in housing policy, they do so at greater length, at a higher level of detail, and with more technical jargon than is desirable for a general introduction to the field. I hope this text can serve as a guide to housing policy and provide a point of departure to more specialized readings. Why Housing Matters Few things intersect with and influence as many aspects of life as housing does: it is far more than shelter from the elements. As home, housing is the primary setting for family and domestic life, a place of refuge and relaxation from the routines of work and school, a private space. It is also loaded with symbolic value, as a marker of status and an expression of style. Housing is also valued for its location, for the access it provides to schools, parks, transportation, and shopping; and for the opportunity to live in the neighborhood of one’s choice. Housing is also a major asset for homeowners, the most widespread form of personal wealth. Although good housing in a good neighborhood is certainly no guarantee against tragedy or misfortune, inadequate housing increases one’s vulnerability to a wide range of troubles (Hernandez & Swope 2019; Taylor 2018). Physically deficient housing is associated with many health hazards. Ingestion of lead paint by children can lead to serious learning disabilities and behavioral problems. Dampness, mold, and cold can cause asthma, allergies, and other respiratory problems, as can rodent and cockroach infestations. Inadequate or excessive heat can raise the risk of health problems such as cardiovascular disease (Acevedo-Garcia & Osypuk 2008; Bratt 2000; Cohen 2011; Kreiger & Higgens 2002; Lubell, Crain, & Cohen 2007; Lubell et al. 2011; Newman 2008a, 2008b). Research on the link between housing conditions and mental health is less extensive, but also indicates adverse consequences from inadequate or crowded conditions. Unstable housing conditions that cause families to move frequently are stressful and often interfere with education and employment (Been et al. 2010; Desmond & Kimbro 2015; Lubell, Crain, & Cohen 2007; Lubell & Brennan 2007; Rothstein 2000). When low-income families face high rent burdens, they have little money left to meet other needs. Vulnerability to crime is strongly influenced by residential location. People who live in distressed neighborhoods face a greater risk of being robbed, assaulted—or worse—than inhabitants of more affluent areas (Bratt 2000). Perhaps the importance of housing for the well-being of individuals and families is brought into sharpest relief in light of the depredations of homelessness. The homeless are at much greater risk of physical and mental illness, substance abuse, assault, and, in the case of children, frequent and prolonged absences from school. The mere lack of a mailing address makes it immeasur- ably more difficult to apply for jobs or public assistance, or to enroll children in school (Bassuk & Olivet 2012; Bingham, Green, & White 1987; Cunningham 2009; Hoch 1998). One of the many insights of Matthew Desmond’s book Evicted (2016) is that eviction and homelessness are both a consequence and cause of poverty. Poverty puts people at risk of becoming homeless, but homelessness itself can drag people down into poverty. The loss of one’s home, or even the threat of homelessness posed by eviction proceedings, can make it extremely difficult to keep or find a job. People who experience evictions and homelessness as children are especially likely live in poverty as adults. Housing and the Environment As a major part of the national economy and the predominant land use, housing affects the envir- onment profoundly. For one, it is a major source of carbon dioxide (CO2) and other greenhouse gas emissions, the principal cause of global warming. Residential heating, cooling, and electrical Introduction 3 consumption alone accounted for 20 percent of all greenhouse gas emissions in the United States in 2018 (U.S. Environmental Protection Agency 2020: Table ES-14). Housing also accounts for a major portion of the greenhouse gases generated by transportation, which comprised 36 percent of total emissions in 2018 (U.S. Environmental Protection Agency 2020: ES- 13; see also Ewing & Rong 2008). “Household travel,” as explained by the Federal Highway Administration, “accounts for the vast majority (over 80 percent) of miles traveled on our nation’s roadways and three quarters of the CO2 emissions from ‘on-road’ sources” (Carbon Footprint of Daily Travel 2009). The amount of greenhouse gases produced by household travel depends on (1) the number and fuel efficiency of cars a household owns; (2) the extent to which people travel by car as opposed to other modes of transportation; and (3) the number of miles driven. Residential settlement patterns influence the latter two of these factors. Densely settled areas with varied land uses, especially when housing is located near workplaces, schools, stores, and other destinations, are most conducive to public transit, walking, and bicycling. And when people do drive, the distances traveled tend to be shorter. For example, the Federal Highway Administration estimates that households residing in very high density areas with 5,000 to 10,000 households per square mile generate about half the CO2 in their daily travel than households residing in very low-density areas with 30 to 250 households per square mile. Moreover, households residing within one quarter mile of public transit generate about 25 per- cent less CO2 through their travel than households living further away (Carbon Footprint of Daily Travel 2009). Similarly, a study of transportation patterns in 83 large metropolitan areas found that after accounting for income and other demographic factors, residents in the most compact regions drove far less than their counterparts in the most sprawling regions. For example, Portland, OR, had 30 percent fewer vehicle miles driven per resident than did Atlanta, Georgia, one of the least dense metropolitan areas. At a more local scale, a study of travel patterns in King County, Washington found that residents of the county’s most “walk- able” neighborhoods drove 26 percent fewer miles per day than their counterparts in the more auto-dependent sections of the county (Ewing et al. 2007). A study of travel patterns in Hamilton County, Ohio (including the metro area of Cincinnati), found that land-use diversity at the neighborhood level was the single most important determinant of household vehicle miles traveled (Byahut 2012). If the United States is to succeed in curtailing its greenhouse gas emissions and slow global warming, housing development will need to become more compact and better integrated with other land uses (Ewing et al. 2007). This will require a reversal of longstanding development patterns in which single-family housing is built at increasingly low densities, and housing is segregated from most other land uses

چکیده فارسی

مقدمه 2 موضوعات کلیدی در سیاست مسکن، آنها این کار را با طولانی تر، در سطحی بالاتر از جزئیات، و با اصطلاحات تخصصی فنی بیشتر از آنچه برای یک مقدمه کلی در این زمینه مطلوب است انجام می دهند. امیدوارم این متن بتواند راهنمای سیاست مسکن باشد و نقطه عزیمتی برای مطالعه های تخصصی تر باشد. چرا مسکن اهمیت دارد چیزهای کمی مانند مسکن با بسیاری از جنبه‌های زندگی تلاقی می‌کنند و بر آن تأثیر می‌گذارند: بسیار بیشتر از پناه گرفتن در برابر عوامل است. به عنوان خانه، مسکن محیط اولیه برای خانواده و زندگی خانگی، مکانی برای پناه و آرامش از روال کار و مدرسه، یک فضای خصوصی است. همچنین دارای ارزش نمادین، به عنوان نشانگر وضعیت و بیان سبک است. مسکن به دلیل موقعیت مکانی اش، دسترسی به مدارس، پارک ها، حمل و نقل و خرید نیز ارزشمند است. و برای فرصت زندگی در محله دلخواه. مسکن همچنین یک دارایی اصلی برای صاحبان خانه است، که گسترده ترین شکل ثروت شخصی است. اگرچه مسکن خوب در یک محله خوب مطمئناً تضمینی در برابر تراژدی یا بدبختی نیست، مسکن ناکافی آسیب پذیری فرد را در برابر طیف وسیعی از مشکلات افزایش می دهد (Hernandez & Swope 2019؛ Taylor 2018). کمبود مسکن از نظر فیزیکی با خطرات سلامتی بسیاری همراه است. مصرف رنگ سرب توسط کودکان می تواند منجر به ناتوانی های یادگیری جدی و مشکلات رفتاری شود. رطوبت، کپک و سرما می تواند باعث آسم، آلرژی و سایر مشکلات تنفسی شود، همانطور که هجوم جوندگان و سوسک ها می تواند باعث ایجاد آسم، آلرژی و سایر مشکلات تنفسی شود. گرمای ناکافی یا بیش از حد می تواند خطر مشکلات سلامتی مانند بیماری های قلبی عروقی را افزایش دهد (Acevedo-Garcia & Osypuk 2008؛ Bratt 2000؛ Cohen 2011؛ ​​Kreiger & Higgens 2002؛ Lubell, Crain, & Cohen 2007; New2201; Lubell; ، 2008b). تحقیقات در مورد ارتباط بین شرایط مسکن و سلامت روان کمتر گسترده است، اما همچنین نشان دهنده پیامدهای نامطلوب ناشی از شرایط نامناسب یا شلوغ است. شرایط مسکن ناپایدار که باعث جابه‌جایی مکرر خانواده‌ها می‌شود استرس‌زا است و اغلب با تحصیل و اشتغال تداخل دارد (Been et al. 2010; Desmond & Kimbro 2015; Lubell, Crain, & Cohen 2007; Lubell & Brennan 2007; Rothstein 2000). زمانی که خانواده های کم درآمد با بار اجاره بها بالا مواجه می شوند، پول کمی برای رفع سایر نیازها باقی می ماند. آسیب پذیری در برابر جرم به شدت تحت تأثیر مکان مسکونی است. افرادی که در محله‌های پریشان زندگی می‌کنند با خطر بیشتری برای سرقت، حمله یا بدتر از ساکنان مناطق مرفه‌تر مواجه هستند (برات 2000). شاید اهمیت مسکن برای رفاه افراد و خانواده ها با توجه به ویرانی بی خانمانی به شدت کاهش یابد. بی خانمان ها بیشتر در معرض خطر بیماری های جسمی و روانی، سوء مصرف مواد، حمله و در مورد کودکان غیبت های مکرر و طولانی از مدرسه هستند. فقدان یک آدرس پستی، درخواست برای مشاغل یا کمک های دولتی یا ثبت نام کودکان در مدرسه را بسیار دشوارتر می کند (Bassuk & Olivet 2012؛ Bingham, Green, & White 1987؛ Cunningham 2009; Hoch 1998). یکی از بسیاری از بینش‌های کتاب اخراج شده (2016) متیو دزموند این است که اخراج و بی خانمانی هم پیامد و هم علت فقر هستند. فقر مردم را در معرض خطر بی خانمان شدن قرار می دهد، اما خود بی خانمانی می تواند مردم را به فقر بکشاند. از دست دادن خانه، یا حتی تهدید بی خانمانی ناشی از روند تخلیه، می تواند حفظ یا یافتن شغل را بسیار دشوار کند. افرادی که در کودکی اخراج و بی خانمانی را تجربه می کنند به احتمال زیاد در بزرگسالی در فقر زندگی می کنند. مسکن و محیط زیست به عنوان بخش عمده ای از اقتصاد ملی و کاربری غالب زمین، مسکن به شدت بر محیط زیست تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، منبع اصلی دی اکسید کربن (CO2) و سایر انتشار گازهای گلخانه ای، عامل اصلی گرم شدن کره زمین است. گرمایش، سرمایش و برق منازل مسکونی مقدمه 3 به تنهایی 20 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای در ایالات متحده را در سال 2018 به خود اختصاص داده است (سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده 2020: جدول ES-14). مسکن همچنین بخش عمده ای از گازهای گلخانه ای تولید شده توسط حمل و نقل را به خود اختصاص می دهد که 36 درصد از کل انتشار را در سال 2018 تشکیل می دهد (آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده 2020: ES-13؛ همچنین به Ewing & Rong 2008 مراجعه کنید). همانطور که توسط اداره بزرگراه فدرال توضیح داده شده است، "سفرهای خانگی" اکثریت قریب به اتفاق (بیش از 80 درصد) مایل های طی شده در جاده های کشور ما و سه چهارم انتشار CO2 از منابع "در جاده" را تشکیل می دهد. سفر روزانه 2009). مقدار گازهای گلخانه ای تولید شده توسط سفرهای خانگی به (1) تعداد و کارایی سوخت خودروهای یک خانوار بستگی دارد. (2) میزان سفر مردم با ماشین بر خلاف سایر روش های حمل و نقل؛ و (3) تعداد مایل های طی شده. الگوهای سکونتگاه مسکونی بر دو عامل اخیر تأثیر می گذارد. مناطق پر سکونت با کاربری های متنوع، به ویژه زمانی که مسکن در نزدیکی محل کار، مدارس، فروشگاه ها و سایر مقاصد قرار دارد، برای حمل و نقل عمومی، پیاده روی و دوچرخه سواری بسیار مساعد است. و هنگامی که مردم رانندگی می کنند، مسافت طی شده کوتاه تر می شود. به عنوان مثال، اداره بزرگراه فدرال تخمین می زند که خانوارهایی که در مناطق با تراکم بسیار بالا با 5000 تا 10000 خانوار در هر مایل مربع زندگی می کنند، در مقایسه با خانوارهایی که در مناطق بسیار کم تراکم با 30 تا 250 خانوار در هر مایل مربع زندگی می کنند، حدود نیمی از CO2 در سفر روزانه خود تولید می کنند. . علاوه بر این، خانوارهایی که در فاصله یک چهارم مایلی حمل‌ونقل عمومی زندگی می‌کنند، حدود 25 درصد کمتر از خانوارهایی که دورتر زندگی می‌کنند، CO2 کمتری از طریق سفر تولید می‌کنند (ردپای کربن سفر روزانه 2009). به طور مشابه، مطالعه الگوهای حمل‌ونقل در 83 منطقه بزرگ شهری نشان داد که پس از محاسبه درآمد و سایر عوامل جمعیتی، ساکنان در فشرده‌ترین مناطق به مراتب کمتر از همتایان خود در پراکنده‌ترین مناطق رانندگی می‌کنند. به عنوان مثال، پورتلند، OR، نسبت به آتلانتا، جورجیا، یکی از کم تراکم ترین مناطق شهری، 30 درصد کمتر مایل های خودرو را برای هر ساکن طی می کرد. در مقیاس محلی‌تر، مطالعه الگوهای سفر در شهرستان کینگ، واشنگتن نشان داد که ساکنان محله‌های «پیاده‌رو» این شهرستان 26 درصد کمتر از همتایان خود در بخش‌های وابسته به خودکار شهرستان در روز رانندگی می‌کنند. یوینگ و همکاران 2007). مطالعه الگوهای سفر در شهرستان همیلتون، اوهایو (شامل منطقه متروی سینسیناتی)، نشان داد که تنوع کاربری زمین در سطح محله، تنها مهم ترین عامل تعیین کننده مایل های پیموده شده توسط وسایل نقلیه خانگی است (Byahut 2012). اگر ایالات متحده می خواهد در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود و کاهش گرمایش جهانی موفق شود، توسعه مسکن باید فشرده تر شود و بهتر با سایر کاربری های زمین ادغام شود (Ewing et al. 2007). این امر مستلزم معکوس کردن الگوهای توسعه قدیمی است که در آن مسکن های تک خانواری با تراکم کم تر ساخته می شوند و مسکن از اکثر کاربری های دیگر جدا می شود