لایب سان

While some directors have used film to declare their ethnic roots and create an Italian American "imagined community," others have ignored or even denied their background. Jonathan J. Cavallero examines the films of Frank Capra, Martin Scorsese, Nancy Savoca, Francis Ford Coppola, and Quentin Tarantino with a focus on what the films reveal about each director's view on Italian American identities. Whereas Capra's films highlight similarities between immigrant characters and WASP Americans, Scorsese accepts his ethnic heritage but also sees it as confining. Similarly, many of Coppola's films provide a nostalgic treatment of Italian American identity, but with little criticism of the culture's more negative aspects. And while Savoca's movies reveal her artful ability to recognize how ethnic, gender, and class identities overlap, Tarantino's films exhibit a playfully postmodern engagement with Italian American ethnicity.

چکیده فارسی

در حالی که برخی از کارگردانان از فیلم برای اعلام ریشه های قومی خود و ایجاد یک "جامعه تخیلی" ایتالیایی آمریکایی استفاده کرده اند، برخی دیگر پیشینه خود را نادیده گرفته یا حتی انکار کرده اند. جاناتان جی. کاوالرو فیلم های فرانک کاپرا، مارتین اسکورسیزی، نانسی ساووکا، فرانسیس فورد کاپولا و کوئنتین تارانتینو را با تمرکز بر آنچه که فیلم ها در مورد دیدگاه هر کارگردان درباره هویت ایتالیایی-آمریکایی نشان می دهند، بررسی می کند. در حالی که فیلم‌های کاپرا شباهت‌های بین شخصیت‌های مهاجر و آمریکایی‌های WASP را برجسته می‌کنند، اسکورسیزی میراث قومی او را می‌پذیرد اما آن را محدودکننده می‌داند. به طور مشابه، بسیاری از فیلم‌های کاپولا یک برخورد نوستالژیک از هویت ایتالیایی آمریکایی ارائه می‌کنند، اما با انتقاد اندکی از جنبه‌های منفی‌تر فرهنگ. و در حالی که فیلم‌های ساووکا توانایی هنرمندانه او را در تشخیص چگونگی تداخل هویت‌های قومی، جنسیتی و طبقاتی نشان می‌دهند، فیلم‌های تارانتینو درگیری بازیگوشی پست مدرن با قومیت ایتالیایی آمریکایی را نشان می‌دهد.