لایب سان

Scholars of classical philosophy have long disputed whether Aristotle was a dialectical thinker. Most agree that Aristotle contrasts dialectical reasoning with demonstrative reasoning, where the former reasons from generally accepted opinions and the latter reasons from the true and primary. Starting with a grasp on truth, demonstration never relinquishes it. Starting with opinion, how could dialectical reasoning ever reach truth, much less the truth about first principles? Is dialectic then an exercise that reiterates the prejudices of one's times and at best allows one to persuade others by appealing to these prejudices, or is it the royal road to first principles and philosophical wisdom? In From Puzzles to Principles? May Sim gathers experts to argue both these positions and offer a variety of interpretive possibilities. The contributors' thoughtful reflections on the nature and limits of dialectic should play a crucial role in Aristotelian scholarship.

چکیده فارسی

محققان فلسفه کلاسیک مدتهاست که آیا ارسطو متفکر دیالکتیکی بوده است اختلاف نظر داشته اند. اکثریت موافقند که ارسطو استدلال دیالکتیکی را در مقابل استدلال برهانی قرار می دهد، جایی که دلایل اولی از آرای عمومی پذیرفته شده و دومی از دلایل واقعی و اولیه است. با درک حقیقت شروع می شود، تظاهرات هرگز آن را رها نمی کند. از نظر شروع کنیم، چگونه استدلال دیالکتیکی می تواند به حقیقت برسد، چه رسد به حقیقت در مورد اصول اولیه؟ پس آیا دیالکتیک تمرینی است که تعصبات زمانه خود را تکرار می کند و در بهترین حالت به فرد اجازه می دهد با توسل به این پیش داوری ها دیگران را متقاعد کند، یا راه سلطنتی به سوی اصول اولیه و حکمت فلسفی است؟ در از پازل تا اصول؟ May Sim کارشناسانی را گرد هم می‌آورد تا هر دو این موضع‌ها را استدلال کنند و انواع احتمالات تفسیری را ارائه دهند. تأملات متفکرانه مشارکت کنندگان در مورد ماهیت و حدود دیالکتیک باید نقش مهمی در پژوهش ارسطویی داشته باشد.