لایب سان

A long-standing economic policy goal of the oil-dependent GCC countries is to increase economic diversification. Over the last decades, GCC governments fostered the development of non-oil economies through large-scale public investments in the stocks of human and physical capital. This book takes a new look at economic diversification efforts by examining the impact of different public expenditure categories (capital, education, health) on non-oil GDP and labour productivity developments in the three GCC countries Bahrain, Oman and Qatar since the 1970s. Building both on an econometric analysis and detailed country studies, this book analyses not only whether public expenditure has been an important driver of overall non-oil economic growth but also how public expenditure impacted different potential sources of non-oil economic growth such as economy-wide investment or productivity levels. By elaborating the channels through which public expenditure tends to impact non-oil economic growth in Bahrain, Oman and Qatar, this book contributes to the academic and public debate about the effectiveness of ongoing diversification strategies in the GCC countries.

چکیده فارسی

یک هدف بلندمدت سیاست اقتصادی کشورهای وابسته به نفت شورای همکاری خلیج فارس افزایش تنوع اقتصادی است. طی دهه‌های گذشته، دولت‌های شورای همکاری خلیج فارس از طریق سرمایه‌گذاری عمومی در مقیاس بزرگ در ذخایر سرمایه انسانی و فیزیکی، توسعه اقتصادهای غیرنفتی را تقویت کردند. این کتاب با بررسی تأثیر دسته‌های مخارج مختلف عمومی (سرمایه، آموزش، بهداشت) بر تولید ناخالص داخلی غیرنفتی و توسعه بهره‌وری نیروی کار در سه کشور شورای همکاری خلیج فارس، بحرین، عمان و قطر از دهه 1970، نگاهی تازه به تلاش‌های متنوع‌سازی اقتصادی دارد. این کتاب با تکیه بر یک تحلیل اقتصاد سنجی و مطالعات دقیق کشوری، نه تنها به بررسی اینکه آیا هزینه های عمومی محرک مهم رشد اقتصادی غیرنفتی بوده است یا خیر، بلکه چگونگی تأثیر مخارج عمومی بر منابع بالقوه مختلف رشد اقتصادی غیرنفتی مانند اقتصاد را نیز تحلیل می کند. سطوح وسیع سرمایه گذاری یا بهره وری این کتاب با تشریح کانال‌هایی که هزینه‌های عمومی از طریق آنها بر رشد اقتصادی غیرنفتی در بحرین، عمان و قطر تأثیر می‌گذارد، به بحث آکادمیک و عمومی در مورد اثربخشی استراتژی‌های متنوع سازی مداوم در کشورهای شورای همکاری خلیج فارس کمک می‌کند.