لایب سان

Sound is born and dies with action. In this surprising, resourceful study, Mladen Ovadija makes a case for the centrality of sound as an integral element of contemporary theatre. He argues that sound in theatre inevitably "betrays" the dramatic text, and that sound is performance. Until recently, theatrical sound has largely been regarded as supplemental to the dramatic plot. Now, however, sound is the subject of renewed interest in theatrical discourse. Dramaturgy of sound, Ovadija argues, reads and writes a theatrical idiom based on two inseparable, intertwined strands - the gestural, corporeal power of the performer's voice and the structural value of stage sound. His extensive research in experimental performance and his examination of the pioneering work by Futurists, Dadaists, and Expressionists enable Ovadija to create a powerful study of autonomous sound as an essential element in the creation of synesthetic theatre. Dramaturgy of Sound in the Avant-garde and Postdramatic Theatre presents a cogent argument about a continuous tradition in experimental theatre running from early modernist to contemporary works.

صدا با عمل متولد می شود و می میرد. ملادن اوادیجا در این مطالعه غافلگیرکننده و مدبرانه، مرکزیت صدا را به عنوان عنصری جدایی ناپذیر از تئاتر معاصر مطرح می کند. او معتقد است که صدا در تئاتر ناگزیر به متن دراماتیک «خیانت» می‌کند و صدا همان اجراست. تا همین اواخر، صدای تئاتر تا حد زیادی به عنوان مکمل طرح دراماتیک در نظر گرفته می شد. با این حال، اکنون صدا موضوع مورد توجه مجدد در گفتمان تئاتری است. اوادیجا دراماتورژی صدا استدلال می کند، می خواند و می نویسد یک اصطلاح تئاتری بر اساس دو رشته جدایی ناپذیر و در هم تنیده - قدرت ژستی و جسمانی صدای اجراکننده و ارزش ساختاری صدای صحنه. تحقیقات گسترده او در اجرای تجربی و بررسی آثار پیشرو توسط فوتوریست‌ها، دادائیست‌ها و اکسپرسیونیست‌ها، اوادیجا را قادر می‌سازد تا مطالعه قدرتمندی درباره صدای مستقل به عنوان عنصری ضروری در خلق تئاتر ترکیبی ایجاد کند. دراماتورژی صدا در تئاتر آوانگارد و پسادراماتیک استدلال قانع کننده ای را در مورد سنت مستمر در تئاتر تجربی ارائه می دهد که از آثار مدرنیسم اولیه تا آثار معاصر را شامل می شود.