لایب سان

Judges and legal scholars talk past one another, if they have any conversation at all. Academics couch their criticisms of judicial decisions in theoretical terms, which leads many judges―at the risk of intellectual stagnation―to dismiss most academic discourse as opaque and divorced from reality. In Divergent Paths, Richard Posner turns his attention to this widening gap within the legal profession, reflecting on its causes and consequences and asking what can be done to close or at least narrow it.

The shortcomings of academic legal analysis are real, but they cannot disguise the fact that the modern judiciary has several serious deficiencies that academic research and teaching could help to solve or alleviate. In U.S. federal courts, which is the focus of Posner’s analysis of the judicial path, judges confront ever more difficult cases, many involving complex and arcane scientific and technological distinctions, yet continue to be wedded to legal traditions sometimes centuries old. Posner asks how legal education can be made less theory-driven and more compatible with the present and future demands of judging and lawyering.

Law schools, he points out, have great potential to promote much-needed improvements in the judiciary, but doing so will require significant changes in curriculum, hiring policy, and methods of educating future judges. If law schools start to focus more on practical problems facing the American legal system rather than on debating its theoretical failures, the gulf separating the academy and the judiciary will narrow.

چکیده فارسی

قضات و علمای حقوق، اگر اصلاً صحبتی داشته باشند، از کنار یکدیگر صحبت می کنند. دانشگاهیان انتقادات خود را از تصمیمات قضایی به صورت نظری بیان می کنند، که باعث می شود بسیاری از قضات - در خطر رکود فکری - بیشتر گفتمان دانشگاهی را مبهم و جدا از واقعیت رد کنند. در مسیرهای واگرا، ریچارد پوسنر توجه خود را به این شکاف در حال افزایش در حرفه حقوقی معطوف می‌کند و در مورد علل و پیامدهای آن تأمل می‌کند و می‌پرسد برای بسته یا حداقل کاهش آن چه کاری می‌توان انجام داد.

کاستی‌های تحلیل حقوقی دانشگاهی واقعی است، اما نمی‌تواند این واقعیت را پنهان کند که قوه قضاییه مدرن دارای چندین نقص جدی است که پژوهش و تدریس دانشگاهی می‌تواند به رفع یا کاهش آن کمک کند. در دادگاه‌های فدرال ایالات متحده، که تمرکز تحلیل پوسنر از مسیر قضایی است، قضات با پرونده‌های سخت‌تری مواجه می‌شوند که بسیاری از آنها شامل تمایزات علمی و فنی پیچیده و محرمانه است، اما همچنان با سنت‌های حقوقی که گاه چند قرن قدمت دارند، پیوند خورده‌اند. پوزنر می پرسد که چگونه می توان آموزش حقوقی را کمتر نظریه محور کرد و با خواسته های حال و آینده قضاوت و وکالت سازگارتر کرد.

او اشاره می کند که دانشکده های حقوق پتانسیل زیادی برای ارتقای پیشرفت های بسیار مورد نیاز در قوه قضاییه دارند، اما انجام این کار مستلزم تغییرات قابل توجهی در برنامه درسی، سیاست استخدام و روش های آموزش قضات آینده است. اگر دانشکده‌های حقوق بیشتر بر مشکلات عملی پیش روی سیستم حقوقی آمریکا تمرکز کنند تا اینکه درباره شکست‌های نظری آن بحث کنند، شکافی که آکادمی و قوه قضائیه را از هم جدا می‌کند، کمتر خواهد شد.