1 CHAPTER 1 Introduction 1.1 Problem Statement Two types of crises should be distinguished: crisis as antinomic to order and as part of a specific order. The former pertains to the crisis as a transi- tory moment from one order to another. This meaning of crisis prevails in conventional economics in which order is generally defined as a state of equilibrium. Accordingly, the crisis is considered to be an exogenous ran- dom shock that moves the system away from its initial state of equilibrium and brings it to a new state of equilibrium. The crisis is then nothing but a transition from one equilibrium (order) to another. The second type of crisis is not exogenous but endogenous to order in the sense that crisis becomes an order insofar as order becomes critical. In this second type, the crisis is not temporary but chronic detaining the property of autopoiesis or self-replication. Using an analogy with the human body, the former type of crisis is akin to infectious diseases and the latter to chronic diseases such as cardiovascular and bipolar disorders. This book is about the type of economic systems that can arise from a critical order and sustain in its turn a critical order. In other words, our main line of inquiry consists of exploring a type of economic system that maintains reciprocal causation with critical order in the sense that while it feeds on critical order, it contributes to its reproduction. © The Author(s), under exclusive license to Springer Nature Switzerland AG 2023 M. Vahabi, Destructive Coordination, Anfal and Islamic Political Capitalism, https://doi.org/10.1007/978-3-031-17674-6_1 2 A close but different question has already been addressed in the vast literature on political Natural Resource Curse (NRC)1 which asks what type of natural resources can sustain critical orders such as protracted civil wars in Angola, the Democratic Republic of Congo, Liberia, Sierra Leone, Afghanistan, Burma, Colombia, Peru, Cambodia, and many other coun- tries? It has been suggested that “lootable goods”, namely goods with a high ratio of value-to-weight that can be exploited by non-qualified labor such as alluvial diamonds, gemstones, and narcotics, can sustain critical orders for a long time (Le Billon, 2001). Accordingly, opium in Afghanistan, alluvial diamonds in many African countries, and narcotics in Latin America are assumed to be the source of durable civil wars or criti- cal orders. In my critical survey of this literature (Vahabi, 2018), I have demon- strated the primacy of institutional rather than a natural curse in explaining the durability of political and military conflicts. The real issue is not what a good or a bad natural resource is; the crux of the matter is what type of economic systems comprising fundamental institutions are compatible with critical orders. Keen (2012) identified the transformation of warfare into “business as usual” as a possible explanation of the durability of civil wars in many countries like Sudan, Sierra Leone, Nigeria, Uganda, and Afghanistan. In all these cases, the regime and the rebel were not merely adversaries, but covert allies and partners in preying on natural resources such as diamonds and narcotics, raping women, and racketing the civil population. To put it differently, both contenders were interested in waging war rather than winning the war, since the war was a continuation of economics by other means. Contrary to the NRC, Keen’s analysis focused on political collu- sion between soldiers and rebels and not natural resources. The predatory rule tacitly accepted by belligerents could sustain critical order and deter- mined the use of natural resources.
چکیده فارسی
1 فصل 1 مقدمه 1.1 بیان مسئله دو نوع بحران را باید متمایز کرد: بحران به عنوان ضد نظم و به عنوان بخشی از نظم خاص. اولی به بحران به عنوان یک لحظه گذرا از نظمی به نظم دیگر مربوط می شود. این معنای بحران در اقتصاد متعارف که در آن نظم به طور کلی به عنوان حالت تعادل تعریف می شود، غالب است. بر این اساس، بحران به عنوان یک شوک تصادفی برون زا در نظر گرفته می شود که سیستم را از حالت تعادل اولیه خود دور می کند و آن را به حالت تعادل جدیدی می رساند. در این صورت بحران چیزی نیست جز انتقال از یک تعادل (نظم) به دیگری. نوع دوم بحران برون زا نیست، بلکه درون زا برای نظم است، به این معنا که تا آنجا که نظم بحرانی می شود، بحران به نظم تبدیل می شود. در این نوع دوم، بحران موقتی نیست، بلکه مزمن است که خاصیت اتوپوئیزیس یا خودتکثیر را حفظ می کند. با استفاده از قیاس با بدن انسان، نوع اول بحران مشابه بیماری های عفونی و دومی به بیماری های مزمن مانند اختلالات قلبی عروقی و دوقطبی است. این کتاب در مورد نوع سیستم های اقتصادی است که می تواند از یک نظم انتقادی ناشی شود و به نوبه خود نظم انتقادی را حفظ کند. به عبارت دیگر، خط اصلی تحقیق ما شامل کاوش نوعی از سیستم اقتصادی است که علیت متقابل را با نظم بحرانی حفظ می کند، به این معنا که در حالی که از نظم انتقادی تغذیه می کند، به بازتولید آن کمک می کند. © نویسنده(ها)، تحت مجوز انحصاری Springer Nature Switzerland AG 2023 M. Vahabi, Destructive Coordination, Enfal and Islamic Political Capitalism, https://doi.org/10.1007/978-3-031-17674-6_1 2 A سوال نزدیک اما متفاوت قبلاً در ادبیات گسترده در مورد نفرین منابع طبیعی سیاسی (NRC)1 مطرح شده است که می پرسد چه نوع منابع طبیعی می تواند نظم های حیاتی مانند جنگ های داخلی طولانی مدت در آنگولا، جمهوری دموکراتیک کنگو، لیبریا، سیرالئون را حفظ کند. افغانستان، برمه، کلمبیا، پرو، کامبوج، و بسیاری از کشورهای دیگر؟ پیشنهاد شده است که «کالاهای غارتپذیر»، یعنی کالاهایی با نسبت ارزش به وزن بالا که میتوانند توسط نیروی کار غیرمجاز مانند الماسهای آبرفتی، سنگهای قیمتی و مواد مخدر مورد بهرهبرداری قرار گیرند، میتوانند سفارشات حیاتی را برای مدت طولانی حفظ کنند. لو بیلون، 2001). بر این اساس، تریاک در افغانستان، الماس های آبرفتی در بسیاری از کشورهای آفریقایی، و مواد مخدر در آمریکای لاتین منبع جنگ های داخلی پایدار یا دستورات بحرانی فرض می شود. در بررسی انتقادی خود از این ادبیات (وهابی، 2018)، اولویت نهادی و نه یک نفرین طبیعی را در توضیح دوام درگیری های سیاسی و نظامی نشان داده ام. مسئله واقعی این نیست که یک منبع طبیعی خوب یا بد چیست. نکته اصلی این است که چه نوع سیستم های اقتصادی متشکل از نهادهای بنیادی با نظم های حیاتی سازگار هستند. کین (2012) تبدیل جنگ به "کسب و کار معمول" را به عنوان توضیح احتمالی در مورد دوام جنگ های داخلی در بسیاری از کشورها مانند سودان، سیرالئون، نیجریه، اوگاندا و افغانستان شناسایی کرد. در همه این موارد، رژیم و شورشیان صرفاً دشمن نبودند، بلکه متحدان و شرکای پنهانی در طعمه کردن منابع طبیعی مانند الماس و مواد مخدر، تجاوز به زنان و سرکوب مردم غیرنظامی بودند. به بیان دیگر، هر دو رقیب به دنبال جنگ به جای پیروزی در جنگ بودند، زیرا جنگ ادامه اقتصاد از راه های دیگر بود. برخلاف NRC، تحلیل کین بر تبانی سیاسی بین سربازان و شورشیان متمرکز بود و نه منابع طبیعی. قاعده غارتگرانه که به طور ضمنی توسط متخاصمان پذیرفته میشود، میتواند نظم حیاتی را حفظ کند و استفاده از منابع طبیعی را تعیین کند.
ادامه ...
بستن ...
ISBN 978-3-031-17673-9 ISBN 978-3-031-17674-6 (eBook)
https://doi.org/10.1007/978-3-031-17674-6
© The Editor(s) (if applicable) and The Author(s), under exclusive licence to Springer
Nature Switzerland AG 2023
This work is subject to copyright. All rights are solely and exclusively licensed by the
Publisher, whether the whole or part of the material is concerned, specifically the rights of
translation, reprinting, reuse of illustrations, recitation, broadcasting, reproduction on
microfilms or in any other physical way, and transmission or information storage and retrieval,
electronic adaptation, computer software, or by similar or dissimilar methodology now
known or hereafter developed.
The use of general descriptive names, registered names, trademarks, service marks, etc. in this
publication does not imply, even in the absence of a specific statement, that such names are
exempt from the relevant protective laws and regulations and therefore free for general use.
The publisher, the authors, and the editors are safe to assume that the advice and information
in this book are believed to be true and accurate at the date of publication. Neither the
publisher nor the authors or the editors give a warranty, expressed or implied, with respect to
the material contained herein or for any errors or omissions that may have been made. The
publisher remains neutral with regard to jurisdictional claims in published maps and
institutional affiliations.
This Palgrave Macmillan imprint is published by the registered company Springer Nature
Switzerland AG.
The registered company address is: Gewerbestrasse 11, 6330 Cham, Switzerland
ادامه ...
بستن ...