لایب سان

In the course of 750 years, Dante Alighieri has been made into a universally important icon deeply engrained in the worlds cultural memory. This book examines key stages of Dantes appropriation in Western cultural history by exploring the intermedial relationship between Dantes Divina Commedia, the tradition of his iconography, and selected historical, literary and artistic responses from British artists in the 19th and 20th centuries. The images and iconographies created out of Dantean appropriations almost always centre around the triad of allegory, authority and authenticity. These three important aspects of revisiting Dante are found in the Dantean image fostered in Florence in the 14th and 15th centuries and feature prominently in the works of Dante Gabriel Rossetti, T. S. Eliot and Tom Phillips. Their appropriation of Dante represents landmarks in the productive reception of the Florentine, and is invariably linked to a tradition of Dante studies established in Britain during the middle of the 19th century. For Dante Gabriel Rossetti the Florentine provides a model for Victorian Dantean self-fashioning and becomes an allegory of authenticity and morality. For T. S. Eliot, Dante represents the voice of literary authority in Modernist poetry and serves as the allegory of a visionary European author. For Tom Phillips, the engagement with Dante and his text represents an intertextual and intermedial endeavour, which provides him with a rich cultural tapestry of art, thought and ideas on the Western world. The main focus of this study, therefore, is on how Dantes image was fixed in the first 200 years of his appropriation in Florence, how fruitfully the Dantean images and his text have been taken up and used for creative and intellectual production in Britain over the course of the past centuries, and what moral, literary, or political messages they continue to convey.

چکیده فارسی

در طول 750 سال، دانته آلیگیری به نمادی جهانی تبدیل شده است که عمیقاً در حافظه فرهنگی جهان حک شده است. این کتاب با بررسی رابطه میانی بین Dantes Divina Commedia، سنت شمایل نگاری او، و پاسخ های تاریخی، ادبی و هنری منتخب از هنرمندان بریتانیایی در قرن 19 و 20، مراحل کلیدی تصاحب دانتس را در تاریخ فرهنگی غرب بررسی می کند. تصاویر و نمادهای خلق شده از تخصیصات دانته تقریباً همیشه حول محور سه گانه تمثیل، اقتدار و اصالت هستند. این سه جنبه مهم بازدید مجدد از دانته در تصویر دانته ای که در قرن 14 و 15 در فلورانس پرورش یافت یافت می شود و در آثار دانته گابریل روستی، تی اس الیوت و تام فیلیپس برجسته است. تخصیص آنها به دانته نشان‌دهنده نقاط عطفی در استقبال مولد مردم فلورانس است و همواره با سنت مطالعات دانته که در اواسط قرن نوزدهم در بریتانیا تأسیس شد، مرتبط است. برای دانته گابریل روستی، فلورانسی الگویی برای خودآرایی دانته ای ویکتوریایی ارائه می کند و به تمثیلی از اصالت و اخلاق تبدیل می شود. برای تی. اس. الیوت، دانته نمایانگر صدای اقتدار ادبی در شعر مدرنیستی است و به عنوان تمثیل یک نویسنده اروپایی رویایی عمل می کند. برای تام فیلیپس، تعامل با دانته و متن او نشان‌دهنده تلاشی بینامتنی و میان‌متنی است که ملیله‌ای فرهنگی غنی از هنر، اندیشه و ایده‌های جهان غرب را برای او فراهم می‌کند. بنابراین، تمرکز اصلی این مطالعه بر این است که چگونه تصویر دانتس در 200 سال اول تصاحب وی در فلورانس تثبیت شده است، تصاویر دانته و متن او چقدر پربار گرفته شده و برای تولید خلاقانه و فکری در بریتانیا در طول تاریخ استفاده شده است. سیر قرون گذشته و پیام‌های اخلاقی، ادبی یا سیاسی که همچنان منتقل می‌کنند.