لایب سان

Leading scholars examine the history of climate and literature. Essays analyse this history in terms of the contrasts between literary and climatological time, and between literal and literary atmosphere, before addressing textual representations of climate in seasons poetry, classical Greek literature, medieval Icelandic and Greenlandic sagas, and Shakespearean theatre. Beyond this, the effect of Enlightenment understandings of climate on literature are explored in Romantic poetry, North American settler literature, the novels of empire, Victorian and modernist fiction, science fiction, and Nordic noir or crime fiction. Finally, the volume addresses recent literary framings of climate in the Anthropocene, charting the rise of the climate change novel, the spectre of extinction in the contemporary cultural imagination, and the relationship between climate criticism and nuclear criticism. Together, the essays in this volume outline the discursive dimensions of climate. Climate is as old as human civilisation, as old as all attempts to apprehend and describe patterns in the weather. Because climate is weather documented, it necessarily possesses an intimate relationship with language, and through language, to literature. This volume challenges the idea that climate belongs to the realm of science and is separate from literature and the realm of the imagination.

چکیده فارسی

پژوهشگران برجسته تاریخ آب و هوا و ادبیات را بررسی می کنند. مقالات پیش از پرداختن به بازنمایی‌های متنی آب و هوا در شعر فصل‌ها، ادبیات کلاسیک یونان، حماسه‌های ایسلندی و گرینلندی قرون وسطایی و تئاتر شکسپیر، این تاریخ را از نظر تضاد بین زمان ادبی و اقلیم‌شناختی، و بین فضای ادبی و ادبی تحلیل می‌کنند. فراتر از این، تأثیر درک روشنگری از اقلیم بر ادبیات در شعر رمانتیک، ادبیات ساکنان آمریکای شمالی، رمان‌های امپراتوری، داستان‌های ویکتوریایی و مدرنیستی، علمی تخیلی، و نوآر نوردیک یا داستان‌های جنایی بررسی می‌شود. در نهایت، این جلد به چارچوب‌های ادبی اخیر آب و هوا در آنتروپوسن می‌پردازد، ظهور رمان تغییرات آب و هوا، شبح انقراض در تخیل فرهنگی معاصر، و رابطه بین انتقاد آب و هوا و انتقاد هسته‌ای را ترسیم می‌کند. مقالات این جلد با هم ابعاد گفتمانی آب و هوا را ترسیم می کنند. آب و هوا به قدمت تمدن بشری است، به قدمت تمام تلاش‌ها برای درک و توصیف الگوها در آب و هوا. از آنجایی که آب و هوا مستند به آب و هوا است، لزوماً دارای رابطه صمیمی با زبان، و از طریق زبان، با ادبیات است. این جلد این ایده را به چالش می کشد که آب و هوا به قلمرو علم تعلق دارد و از ادبیات و قلمرو تخیل جدا است.