لایب سان

The twenty-first century will witness a rapid urban expansion in the developing world. India, it is believed, will be at the forefront of such a phenomenon. This book acknowledges the role of agglomeration externalities as the cornerstone of urban public policy in India. 

Arguing that hypotheses of over-urbanization and urban bias theory―which articulated a negative view of urbanization―are based on fragile theoretical as well as empirical foundations, this book calls for proactive public policy to harness planned urbanization as resource. India requires agglomeration-augmenting, congestion-mitigating, and resource-generating cities as engines of economic growth, including rural development. 

The book provides a large number of practical examples from India and abroad to enable policy-makers undertake reforms in urban and regional planning, financing, and governance to meet the challenges of urbanization in India. It combines theory and practice to draw lessons for an urban agenda for India and recognizes the central role of cities in catalysing growth and generating public finance for economic development.   

قرن بیست و یکم شاهد گسترش سریع شهری در جهان در حال توسعه خواهد بود. اعتقاد بر این است که هند در خط مقدم چنین پدیده ای قرار خواهد گرفت. این کتاب نقش عوامل خارجی تجمع را به عنوان سنگ بنای سیاست عمومی شهری در هند تصدیق می کند.

با این استدلال که فرضیه‌های شهرنشینی بیش از حد و نظریه تعصب شهری - که دیدگاهی منفی از شهرنشینی را بیان می‌کنند - بر اساس مبانی نظری و همچنین تجربی شکننده هستند، این کتاب خواستار سیاست‌های عمومی فعال برای مهار شهرنشینی برنامه‌ریزی شده به عنوان منبع است. هند به شهرهای تراکم‌ساز، کاهش‌دهنده تراکم و منابع مولد به عنوان موتورهای رشد اقتصادی، از جمله توسعه روستایی، نیاز دارد.

این کتاب تعداد زیادی مثال عملی از هند و خارج از کشور ارائه می‌کند تا سیاستگذاران را قادر می‌سازد تا اصلاحاتی را در برنامه‌ریزی، تأمین مالی و حکومت شهری و منطقه‌ای برای مقابله با چالش‌های شهرنشینی در هند انجام دهند. این تئوری و عمل را با هم ترکیب می‌کند تا درس‌هایی را برای دستور کار شهری برای هند بیابد و نقش مرکزی شهرها را در تسریع رشد و ایجاد منابع مالی عمومی برای توسعه اقتصادی به رسمیت می‌شناسد.