لایب سان

The happiest part of a project like this is the opportunity to acknowledge those individuals whose engagement was important to its development. Of the many who have read segments of this book, discussed its issues with me, or suggested further reading, a number deserve special mention: Rudolf Arnheim, Arnold Aronson, Enoch Brater, Allen Dunn, Linda Gregerson, Amy Koritz, William Lovitt, Mary E. Papke, Sheila M. Rabillard, and W. B. Worthen. Joseph Chaikin was kind enough to clarify a point concerning the staging of Struck Dumb, which I had seen two years earlier, and I am grateful to Deb Margolin for mailing me a videotape of her performance piece Gestation (and for allowing me to quote from it). Any study of the phenomenology of performance, of course, owes a debt to the work of Bert O. States, and I am additionally grateful for his friendship and support. Michael L. Quinn gave the manuscript a careful and insightful reading, and in its final form the book owes much to his shrewd suggestions.
Portions of this project were delivered at Modern Language Association Conventions (in San Francisco and Chicago), the South Atlantic Modern Language Association Convention (in Atlanta), the Association for Theater in Higher Education Conference (in San Diego), the Conference on New Languages for the Stage (in Lawrence, Kansas), and the International Shepard Symposium (in Brussels), and to audiences at the University of Michigan, the University of Florida, and the Georgia Institute of Technology. I am grateful for the many useful comments I received as a result of these presentations. I owe a particular debt, asalways, to my students—past and present, undergraduate and graduate—who formed the earliest audience for many of the book’s ideas.

چکیده فارسی

خوشحال‌ترین بخش پروژه‌ای مانند این، فرصتی برای قدردانی از افرادی است که مشارکت آنها در توسعه آن مهم بوده است. از بین بسیاری از کسانی که بخش‌هایی از این کتاب را خوانده‌اند، مسائل آن را با من در میان گذاشته‌اند، یا پیشنهاد خواندن بیشتر را داده‌اند، تعدادی شایسته ذکر ویژه هستند: رودولف آرنهایم، آرنولد آرونسون، انوک براتر، آلن دان، لیندا گرگرسون، امی کوریتز، ویلیام لویت، مری. E. Papke، Sheila M. Rabillard، و W. B. Worthen. جوزف چایکین به اندازه کافی لطف داشت و نکته ای را در مورد صحنه سازی Struck Dumb که دو سال قبل دیده بودم توضیح داد و از دب مارگولین تشکر می کنم که نوار ویدئویی از قطعه اجرای خود Gestation را برای من پست کرد (و به من اجازه داد از آن نقل قول کنم. ). هر گونه مطالعه در مورد پدیدارشناسی اجرا، البته، مدیون کار برت اُ.استیت است و من علاوه بر این از دوستی و حمایت او سپاسگزارم. مایکل ال. کویین دست نوشته را با دقت و روشنگری خواند و در شکل نهایی کتاب مدیون پیشنهادهای زیرکانه اوست.
بخش‌هایی از این پروژه در کنوانسیون‌های انجمن زبان مدرن (در سانفرانسیسکو و شیکاگو)، کنوانسیون انجمن زبان مدرن آتلانتیک جنوبی (در آتلانتا)، کنفرانس انجمن تئاتر در آموزش عالی (در سن دیگو)، کنفرانس زبان‌های جدید ارائه شد. برای استیج (در لارنس، کانزاس)، و سمپوزیوم بین المللی شپرد (در بروکسل)، و برای مخاطبان در دانشگاه میشیگان، دانشگاه فلوریدا، و موسسه فناوری جورجیا. من از نظرات مفید بسیاری که در نتیجه این ارائه ها دریافت کردم سپاسگزارم. همیشه مدیون دانش‌آموزانم – گذشته و حال، مقطع کارشناسی و فارغ‌التحصیل – هستم که اولین مخاطبان بسیاری از ایده‌های کتاب را تشکیل دادند.