لایب سان

The most lucid and penetrating survey of classical Indian philosophy in the Tibetan language.

Beautiful Adornment of Mount Meru by Changkya Rölpai Dorjé (1717–86) is a work of doxography, presenting the distinctive philosophical tenets of the Indian Buddhist and non-Buddhist schools in a systematic manner that ascends through increasingly more subtle views. It is a Tibetan corollary to contemporary histories of philosophy. The “Mount Meru” of the title is the Buddha’s teachings, and Changkya’s work excels in particular in its treatment of the two Mahayana Buddhist schools, the Yogacara (here called the Vijñaptimatra) and the Madhyamaka. Unlike Jamyang Shepa’s (1648–1722) much longer Great Exposition of Tenets, which was one of the key sources and inspirations for Changkya, Beautiful Adornment is often praised for the clarity of its prose and its economical use of citations from Indian texts. At the same time, like Jamyang Shepa’s work, Changkya’s text is not simply a catalog of assertions; it skillfully examines core philosophical issues, including a number of intriguing ancillary discussions. Also like Jamyang Shepa’s text, Changkya’s is very much a Geluk work, drawing heavily on the works of Tsongkhapa and his disciples.
 
The manageable size of Beautiful Adornment and, more importantly, its lucid literary style, made this work the classic source for the study of Indian thought, used by students the across Tibetan cultural sphere. In contemporary academic circles, it has also been a central source for studying the Tibetan interpretation of the classical Indian philosophical systems.

چکیده فارسی

روشن ترین و نافذترین بررسی فلسفه کلاسیک هند به زبان تبتی.

زیورآلات زیبای کوه مرو نوشته چانگکیا رولپای دورجه (1717-1717) اثری در زمینه دوکسوگرافی است که اصول فلسفی متمایز مکاتب بودایی و غیربودایی هندی را به شیوه‌ای نظام‌مند ارائه می‌کند که به طور فزاینده‌ای در حال افزایش است. دیدگاه های ظریف این نتیجه تبتی به تاریخ معاصر فلسفه است. «کوه مرو» عنوان آموزه‌های بودا است، و کار چانگکیا به‌ویژه در برخورد با دو مکتب بودایی ماهایانا، یوگاکارا (که در اینجا ویجناپتیماترا نامیده می‌شود) و مادهیاماکا، برتر است. برخلاف نمایشگاه بسیار طولانی‌تر جامیانگ شپا (۱۶۴۸–۱۷۲۲) نمایش بزرگ اصول عقاید، که یکی از منابع و الهام‌های کلیدی برای چانگکیا بود، زیورآلات زیبا اغلب به دلیل شفافیت ستایش می‌شود. نثر آن و استفاده اقتصادی آن از استنادهای متون هندی. در عین حال، مانند کار جامیانگ شپا، متن چانگکیا صرفاً فهرستی از ادعاها نیست. به طور ماهرانه ای مسائل اصلی فلسفی را بررسی می کند، از جمله تعدادی از بحث های فرعی جذاب. همچنین مانند متن جامیانگ شپا، چانگکیا نیز بسیار اثری گلوک است که به شدت بر روی آثار سونگ‌کاپا و شاگردانش تکیه می‌کند.

اندازه قابل کنترل زیورآلات زیبا و مهمتر از آن، سبک ادبی شفاف آن، این اثر را به منبع کلاسیک مطالعه تفکر هندی تبدیل کرده است که توسط دانشجویان در سراسر حوزه فرهنگی تبت استفاده می شود. در محافل دانشگاهی معاصر، منبع اصلی برای مطالعه تفسیر تبتی از سیستم‌های فلسفی کلاسیک هند نیز بوده است.