لایب سان

Franz Kafka's diaries and letters suggest that his fascination with America grew out of a desire to break away from his native Prague, even if only in his imagination. Kafka died before he could finish what he like to call his "American novel,: but he clearly entitled it Der Verschollene ("The Missing Person") in a letter to his fiancee, Felice Bauer, in 1912. Kafka began writing the novel that fall and wrote until the last completed chapter in 1914, but in wasn't until 1927, three years after his death, that Amerika--the title that Kafka's friend and literary executor Max Brod gave his edited version of the unfinished manuscript--was published in Germany by Kurt Wolff Verlag. An English translation by Willa and Edwin Muir was published in Great Britain in 1932 and in the United States in 1946.

Over the last thirty years, an international team of Kafka scholars has been working on German-language critical editions of all of Kafka's writings, going back to the original manuscripts and notes, correcting transcription errors, and removing Brod's editorial and stylistic interventions to create texts that are as close as possible to the way the author left them.

With the same expert balance of precision and nuance that marked his award-winning translation of The Castle, Mark Harman now restores the humor ad particularity of language in his translation of the critical edition of Der Verschollene. Here is the story of young Karl Rossman, who, following an incident involving a housemaid, is banished by his parents to America. With unquenchable optimism and in the company of two comic-sinister companions, he throws himself into misadventure, eventually heading towards Oklahoma, where a career in the theater beckons. Though we can never know how Kafka planned to end the novel, Harman's superb translation allows us to appreciate, as closely as possible, what Kafka did commit to the page.

چکیده فارسی

خاطرات و نامه‌های فرانتس کافکا نشان می‌دهد که شیفتگی او به آمریکا ناشی از تمایل به جدا شدن از زادگاهش پراگ است، حتی اگر فقط در تخیل او باشد. کافکا پیش از آن که بتواند آنچه را که دوست دارد «رمان آمریکایی» خود بنامد، به پایان برساند، درگذشت: اما او در نامه‌ای به نامزدش، فلیس بائر، در سال 1912 به وضوح عنوان آن را Der Verschollene («شخص گمشده») گذاشت. کافکا در پاییز شروع به نوشتن رمان کرد و تا آخرین فصل تکمیل شده در سال 1914 نوشت، اما تنها در سال 1927، سه سال پس از مرگ او، آن آمریکا- عنوانی که دوست و ادبی کافکا بود. مجری ماکس براد نسخه ویرایش شده خود را از این دست نوشته ناتمام ارائه کرد - توسط کرت ولف ورلاگ در آلمان منتشر شد. ترجمه انگلیسی ویلا و ادوین مویر در سال 1932 در بریتانیای کبیر و در سال 1946 در ایالات متحده منتشر شد.

طی سی سال گذشته، یک تیم بین‌المللی از محققان کافکا روی نسخه‌های انتقادی به زبان آلمانی تمام نوشته‌های کافکا کار کرده‌اند، به نسخه‌های خطی و یادداشت‌های اصلی، تصحیح اشتباهات رونویسی، و حذف مداخلات ویرایشی و سبکی برود برای خلق متون. که تا حد امکان به راهی که نویسنده آنها را ترک کرده است نزدیک است.

مارک هارمن با همان توازن تخصصی دقت و ظرافتی که ترجمه برنده جایزه او از «قلعه» را مشخص کرد، اکنون در ترجمه‌اش از نسخه انتقادی Der Verschollene، ویژگی طنز زبان را بازیابی می‌کند. . در اینجا داستان کارل راسمن جوان است که در پی اتفاقی در مورد یک خدمتکار خانه توسط والدینش به آمریکا تبعید می شود. او با خوش بینی خاموش نشدنی و در همراهی دو همراه کمیک و شوم، خود را به ماجراجویی می اندازد و در نهایت به سمت اوکلاهاما می رود، جایی که یک حرفه در تئاتر به او اشاره می کند. اگرچه ما هرگز نمی‌توانیم بدانیم کافکا چگونه برای پایان رمان برنامه‌ریزی کرده است، ترجمه فوق‌العاده هارمن به ما اجازه می‌دهد تا جایی که ممکن است از آنچه کافکا به این صفحه تعهد کرده است، قدردانی کنیم.