لایب سان

Our global food system is largely based on unsustainable industrial agricultural practices, is a major source of greenhouse gas emissions, is controlled by a handful of large corporations and produces unhealthy food. Agroecology is a solution to these increasingly urgent problems.

After decades of being dismissed by mainstream institutions and defended in obscurity by grassroots movements and farmers, agroecology is suddenly in fashion. The un Food and and Agriculture Organization, government ministries and even corporations are jumping on the bandwagon. But, are they pushing the same agroecology as developed by pioneering farmers and scientists and pushed for by peasant social movements, or are they seeking to co-opt the concept and give it different content? Rosset and Altieri, two of the world’s leading agroecologists, outline the principles, history and currents of agroecological thought, the scientific evidence for agroecology, the social aspects of bringing agroecology to scale and the contemporary politics of agroecology.

چکیده فارسی

سیستم غذایی جهانی ما عمدتاً مبتنی بر شیوه‌های کشاورزی صنعتی ناپایدار است، منبع اصلی انتشار گازهای گلخانه‌ای است، توسط تعداد انگشت شماری از شرکت‌های بزرگ کنترل می‌شود و مواد غذایی ناسالم تولید می‌کند. اگرواکولوژی راه حلی برای این مشکلات فزاینده فوری است.

پس از دهه‌ها رد شدن توسط نهادهای جریان اصلی و دفاع در ابهام توسط جنبش‌های مردمی و کشاورزان، بوم‌شناسی کشاورزی ناگهان مد شد. سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد، وزارتخانه‌های دولتی و حتی شرکت‌ها در حال حرکت هستند. اما، آیا آنها همان آگرواکولوژی را که توسط کشاورزان و دانشمندان پیشگام توسعه یافته و توسط جنبش‌های اجتماعی دهقانی توسعه داده شده است، پیش می‌برند یا به دنبال آن هستند که این مفهوم را با هم ترکیب کنند و محتوای متفاوتی به آن ببخشند؟ Rosset و Altieri، دو تن از آگرواکولوژیست‌های برجسته جهان، اصول، تاریخچه و جریان‌های تفکر آگرواکولوژیکی، شواهد علمی برای آگرواکولوژی، جنبه‌های اجتماعی افزایش اکواکولوژی کشاورزی به مقیاس و سیاست معاصر آگرواکولوژی را تشریح می‌کنند.