لایب سان

Overall, Benny Morris does a good and even-handed job at presenting the buildup to civil war in Palestine then the first war against the Arabs. That includes separating Israeli-Palestinian civil war before the British officially left Mandate Palestine from the attacks by Arab nations on an independent Israel.He also portrays well pressures on the Arab "street," the distrust of most Arab nations for each other, the wiliness of Jordan's King Abdullah, British-American wrangles over how much support to offer Israel and more.Morris also notes that, not just in hindsight, but at the time, it became clear that Arab blustering was not matched by Arab organization. At the battlefield level, Morris has a number of good maps.Morris is also fair enough to note battlefield atrocities by Israelis as well as Arabs.There is one area where I think he may be a bit weak, though. Even if Plan D did not call for deliberate Arab expulsion, nonetheless, in both the civil war and the Arab war, Morris could have delved more critically into whether the Yishuv first, then the government of Israel, had some plan, even if not fully coherent, for driving out Arabs, at least in certain situations.One or two other points keep this just short of a five-star book. First, I would have liked to see the friction, at times, between ben-Gurion and other top Israelis examined in more detail. How serious was it, as far as possible effect on either the battlefield or geopolitics? Second, a few more photos would have been nice, and printed on gloss, not regular stock paper.

چکیده فارسی

به طور کلی، بنی موریس در ارائه جنگ داخلی در فلسطین و سپس اولین جنگ علیه اعراب، کار خوب و یکنواختی انجام می دهد. این شامل جدایی جنگ داخلی اسرائیل و فلسطین قبل از خروج بریتانیا از قیمومیت فلسطین از حملات کشورهای عربی به اسرائیل مستقل می‌شود. او همچنین فشارهای وارده بر «خیابان» عربی، بی‌اعتمادی بیشتر کشورهای عربی به یکدیگر را به تصویر می‌کشد. از پادشاه اردن، بریتانیایی-آمریکایی بر سر میزان حمایت از اسرائیل و موارد دیگر بحث می‌کند. موریس همچنین خاطرنشان می‌کند که نه فقط در آینده، بلکه در آن زمان مشخص شد که تشنج‌های اعراب با سازمان‌های عربی مطابقت ندارد. در سطح میدان نبرد، موریس تعدادی نقشه خوب دارد. موریس همچنین به اندازه کافی منصف است که به جنایات میدان جنگ توسط اسرائیلی ها و همچنین اعراب توجه کند. یک منطقه وجود دارد که من فکر می کنم ممکن است کمی ضعیف باشد. حتی اگر طرح D خواستار اخراج عمدی اعراب نمی شد، با این وجود، هم در جنگ داخلی و هم در جنگ اعراب، موریس می توانست به طور انتقادی به این موضوع بپردازد که آیا اول یشوف و سپس دولت اسرائیل، برنامه ای داشتند، حتی اگر به طور کامل نبود. منسجم، برای بیرون راندن اعراب، حداقل در شرایط خاص. یک یا دو نکته دیگر این را به اندازه یک کتاب پنج ستاره کم می کند. اول، من دوست داشتم گاهی اوقات اصطکاک بین بن گوریون و دیگر اسرائیلی های ارشد را با جزئیات بیشتری بررسی کنم. تا آنجا که ممکن است بر میدان جنگ یا ژئوپلیتیک تأثیر داشته باشد، چقدر جدی بود؟ دوم، چند عکس دیگر خوب بود، و روی کاغذ براق چاپ می‌شد، نه کاغذ معمولی.