لایب سان

Spurred by their commanders during the Korean War to be "tigers," aggressive and tenacious American fighter pilots charged headlong into packs of fireball-spewing enemy MiGs, relying on their keen eyesight, piloting finesse, and steady trigger fingers to achieve victory. But by the 1980s, American fighter pilots vanquished their foes by focusing on a four-inch-square cockpit display, manipulating electromagnetic waves, and launching rocket-propelled guided missiles from miles away. In this new era of automated, long-range air combat, can fighter pilots still be considered tigers?

Aimed at scholars of technology and airpower aficionados alike, Steven A. Fino’s Tiger Check offers a detailed study of air-to-air combat focusing on three of the US Air Force’s most famed aircraft: the F-86E Sabre, the F-4C Phantom II, and the F-15A Eagle. Fino argues that increasing fire control automation altered what fighter pilots actually did during air-to-air combat. Drawing on an array of sources, as well as his own decade of experience as an F-15C fighter pilot, Fino unpacks not just the technological black box of fighter fire control equipment, but also fighter pilots’ attitudes toward their profession and their evolving aircraft. He describes how pilots grappled with the new technologies, acutely aware that the very systems that promised to simplify their jobs while increasing their lethality in the air also threatened to rob them of the quintessential―albeit mythic―fighter pilot experience. Finally, Fino explains that these new systems often required new, unique skills that took time for the pilots to identify and then develop.

Eschewing the typical "great machine" or "great pilot" perspectives that dominate aviation historiography, Tiger Check provides a richer perspective on humans and machines working and evolving together in the air. The book illuminates the complex interactions between human and machine that accompany advancing automation in the workplace.

چکیده فارسی

خلبانان جنگنده تهاجمی و سرسخت آمریکایی که توسط فرماندهان خود در طول جنگ کره تحریک شده بودند تا "ببر" باشند، با تکیه بر بینایی دقیق، ظرافت خلبانی و انگشتان ماشه ثابت خود، با تکیه بر بینایی تیزبین، ظرافت خلبانی و انگشتان ماشه ثابت خود، با سر در بسته های میگ های دشمن پرتاب توپ آتشین را وارد کردند. . اما در دهه 1980، خلبانان جنگنده آمریکایی با تمرکز بر روی یک صفحه نمایش چهار اینچی مربعی کابین خلبان، دستکاری امواج الکترومغناطیسی و پرتاب موشک های هدایت شونده راکتی از مایل ها دورتر، بر دشمنان خود پیروز شدند. آیا در این دوره جدید نبردهای هوایی خودکار و دوربرد، آیا خلبانان جنگنده هنوز هم ببر محسوب می شوند؟

به طور یکسان برای دانش پژوهان فن آوری و علاقه مندان به نیروی هوایی، Tiger Check استیون A. Fino مطالعه دقیقی از نبرد هوا به هوا با تمرکز بر سه مورد از مشهورترین هواپیماهای نیروی هوایی ایالات متحده ارائه می دهد: F-86E Sabre، F-4C Phantom II و F-15A Eagle. فینو استدلال می کند که افزایش اتوماسیون کنترل آتش، کاری را که خلبانان جنگنده در طول نبرد هوا به هوا انجام می دادند تغییر داد. فینو با تکیه بر مجموعه ای از منابع و همچنین تجربه یک دهه خود به عنوان خلبان جنگنده F-15C، نه تنها جعبه سیاه فن آوری تجهیزات کنترل آتش جنگنده را باز می کند، بلکه نگرش خلبانان جنگنده را نسبت به حرفه خود و هواپیماهای در حال تکامل خود نیز باز می کند. . او توضیح می‌دهد که چگونه خلبان‌ها با فن‌آوری‌های جدید دست و پنجه نرم می‌کردند، و کاملاً آگاه بودند که همان سیستم‌هایی که وعده ساده‌سازی کارشان را می‌دادند و در عین حال مرگ‌بار بودنشان را در هوا افزایش می‌دادند، تجربه اصلی خلبانان جنگنده - البته افسانه‌ای - را نیز تهدید می‌کردند. در نهایت، فینو توضیح می‌دهد که این سیستم‌های جدید اغلب به مهارت‌های جدید و منحصربه‌فردی نیاز دارند که شناسایی و سپس توسعه خلبانان زمان می‌برد.

با اجتناب از دیدگاه‌های معمولی «ماشین عالی» یا «خلبان بزرگ» که بر تاریخ‌نگاری هوانوردی غالب است، Tiger Check دیدگاه غنی‌تری در مورد انسان‌ها و ماشین‌هایی که با هم در هوا کار می‌کنند و در حال تکامل هستند، ارائه می‌کند. این کتاب تعاملات پیچیده بین انسان و ماشین را که با پیشرفت اتوماسیون در محل کار همراه است، روشن می کند.