لایب سان

The law is: the parts go down and climb up, but the whole never climbs nor descends. On the basis of this law will come a day when the cells of the head will go down to the legs and the cells of the feet will get into the head. This can happen after thousands of years - is not important. In nature there is absolute equality. Even the highest cell can take the lowest service. And conversely: the most inferior cell can take the highest post. In nature, every job is important. The stomach, which deals with lower works, the first tries the goods of life. A lot of time has to pass, while the brain tries something these goods. When talking about the parts of the whole, we run up two important laws. The first law is: part can never be greater than the whole, the whole can be always greater than any part and equal to the sum of all its parts. The second law is: any whole can be as small as the sum of its parts, but can never be less than them. The whole can never be less than its parts. Indivisible represents the smallest value in the world. Of the unit as an indivisible, there can be no smaller value. All the struggle of modern society lies in the fact that people want to come out of the whole. However, this is impossible. Each part has some impact. And when I say that in mind we are different from one another, I understand that the general intelligence that works in us, it is the same. But the mind of the whole cannot fit in its part. In the premier occult mathematics the part may be equal to the whole, but cannot be greater than the whole. This is one situation. The whole can be greater than the part. This is the second position. That is where the difference is. Here lies the great need that limits the parts and they must obey. This is an inner desire to be like the whole, but we cannot be greater than the whole. Therefore, each man must move within that whole. The law of nature is: the Divine always comes in multitude, but realized only in unity. In human comes just one wish, but realize a lot and therefore human life is meaningless, ie in human life there is no unity. In the Divine life there is unity, so then everything is harmonized together. However, to understand this thought a line of arguments is required. Man can not simultaneously be loved by the world and by God, if the world loves him, the invisible world will not be interested in him, if the invisible world is interested in him, the world will hate him. Why the invisible world is not interested in man when the world loves him? Because the world is wealth, the invisible world does not want to deprive man of that wealth, does not want to split in two his consciousness. Being connected to the world, it implies to work hard throughout the year and at the end of the year to see that everything is beaten, killed by hail or taken away by a flood. You look here – you look there, there is nothing: neither cabbage, nor onions, nor potatoes, or beans. You are wondering what to do. Only now you see that all that which on which you have relied, has been an illusion.

چکیده فارسی

قانون این است: اجزا پایین می‌روند و بالا می‌روند، اما کل هرگز بالا نمی‌رود و پایین نمی‌آید. بر اساس این قانون روزی فرا می رسد که سلول های سر تا پاها پایین می روند و سلول های پا وارد سر می شوند. این می تواند پس از هزاران سال اتفاق بیفتد - مهم نیست. در طبیعت برابری مطلق وجود دارد. حتی بالاترین سلول می تواند کمترین خدمات را دریافت کند. و برعکس: پست ترین سلول می تواند بالاترین پست را بگیرد. در طبیعت، هر شغلی مهم است. معده که به کارهای پایین می پردازد، اول کالاهای زندگی را امتحان می کند. زمان زیادی باید بگذرد، در حالی که مغز چیزی از این کالاها را امتحان می کند. هنگامی که در مورد اجزای کل صحبت می کنیم، دو قانون مهم را مطرح می کنیم. قانون اول این است: جزء هرگز نمی تواند بزرگتر از کل باشد، کل همیشه می تواند بزرگتر از هر جزء و برابر با مجموع تمام اجزای آن باشد. قانون دوم این است: هر کل می تواند به اندازه مجموع اجزای آن کوچک باشد، اما هرگز نمی تواند کمتر از آنها باشد. کل هرگز نمی تواند کمتر از اجزای آن باشد. تقسیم ناپذیر نشان دهنده کوچکترین ارزش در جهان است. از واحد به عنوان یک تقسیم ناپذیر، هیچ ارزش کوچکتری وجود ندارد. تمام مبارزه جامعه مدرن در این واقعیت نهفته است که مردم می خواهند از کل بیرون بیایند. با این حال، این غیر ممکن است. هر قسمت تاثیری دارد. و وقتی می گویم در ذهن ما با یکدیگر تفاوت داریم، می فهمم که هوش کلی که در ما کار می کند، همان است. اما ذهن کل نمی تواند در قسمت خود جای بگیرد. در ریاضیات غیبی برتر ممکن است جزء برابر با کل باشد، اما نمی تواند بزرگتر از کل باشد. این یک وضعیت است. کل می تواند بزرگتر از جزء باشد. این مقام دوم است. تفاوت اینجاست. در اینجا نیاز شدیدی نهفته است که قطعات را محدود می کند و آنها باید اطاعت کنند. این یک میل درونی است که شبیه کل باشیم، اما ما نمی توانیم بزرگتر از کل باشیم. بنابراین، هر انسان باید در درون آن کل حرکت کند. قانون طبیعت این است: الوهیت همیشه در کثرت می آید، اما تنها در وحدت تحقق می یابد. در انسان فقط یک آرزو می آید، اما خیلی چیزها را تحقق می بخشد و بنابراین زندگی انسان بی معنی است، یعنی در زندگی انسان وحدت وجود ندارد. در زندگی الهی وحدت وجود دارد، پس همه چیز با هم هماهنگ می شود. با این حال، برای درک این تفکر یک خط استدلال لازم است. انسان نمی تواند همزمان مورد محبت دنیا و خدا قرار گیرد، اگر دنیا او را دوست داشته باشد، عالم غیب به او علاقه مند نمی شود، اگر عالم غیب به او علاقه مند باشد، دنیا از او متنفر می شود. چرا عالم نامرئی به انسان علاقه ای ندارد در حالی که دنیا او را دوست دارد؟ چون دنیا ثروت است، عالم نامرئی نمی‌خواهد انسان را از آن ثروت محروم کند، نمی‌خواهد شعور او را به دو نیم کند. متصل بودن به جهان، به این معناست که در طول سال و در پایان سال سخت کار کنید تا ببینید که همه چیز مورد ضرب و شتم قرار گرفته، در اثر تگرگ کشته شده یا توسط سیل برده شده است. شما به اینجا نگاه می کنید - شما به آنجا نگاه می کنید، هیچ چیز وجود ندارد: نه کلم، نه پیاز، نه سیب زمینی، نه لوبیا. شما تعجب می کنید که چه کاری انجام دهید. فقط اکنون می بینید که تمام آنچه بر آن تکیه کرده اید، یک توهم بوده است.