لایب سان

Pragmatic and poetic, this book is a tribute to the complexities and mysteries of working with people who are suffering and striving to tell their stories through expressive artistic processes. Its roots lay deep in encounters with children, adolescents, and adults who have come to the author for help over the last three decades. It is grounded in interactions with graduate art therapy students and encounters with important themes in life. This book makes no effort to affix particular meanings to the metaphors discussed in the clinical vignettes, but rather, suggests ways to listen and respond to metaphoric communications. In the methodology described in this book, ways to respond to clients' metaphors are demonstrated by creating stories, poems, and visual artworks. Art therapy sessions are described, engaging in dialogues with clients and their artworks in an effort to invite both to share stories. The studio-based approach, where artists and art therapists work side-by-side making art, exploring issues of transition, and listening metaphorically, is examined. In addition, the relevance of esthetics and empathy in looking at client artwork without judgment and responding to the client through art making is discussed. This excellent resource describes how to look at, listen to, and respond to the metaphors that artworks divulge.

چکیده فارسی

پراگماتیک و شاعرانه، این کتاب ادای احترامی به پیچیدگی‌ها و رازهای کار با افرادی است که رنج می‌برند و می‌کوشند داستان‌های خود را از طریق فرآیندهای هنری بیانگر بازگو کنند. ریشه‌های آن عمیقاً در برخورد با کودکان، نوجوانان و بزرگسالانی است که در طول سه دهه گذشته برای کمک به نویسنده مراجعه کرده‌اند. این مبتنی بر تعامل با دانشجویان هنردرمانی فارغ التحصیل و مواجهه با موضوعات مهم در زندگی است. این کتاب هیچ تلاشی برای الصاق معانی خاصی به استعاره‌های مورد بحث در داستان‌های بالینی نمی‌کند، بلکه راه‌هایی را برای گوش دادن و پاسخ به ارتباطات استعاری پیشنهاد می‌کند. در روش شناسی شرح داده شده در این کتاب، راه هایی برای پاسخ به استعاره های مشتریان با خلق داستان ها، شعرها و آثار هنری تجسمی نشان داده شده است. جلسات هنردرمانی شرح داده شده است، درگیر گفتگو با مشتریان و آثار هنری آنها در تلاش برای دعوت از هر دو برای به اشتراک گذاشتن داستان. رویکرد مبتنی بر استودیو، که در آن هنرمندان و هنردرمانگران در کنار هم کار می‌کنند و هنر می‌سازند، مسائل انتقال را بررسی می‌کنند و به صورت استعاری گوش می‌دهند. علاوه بر این، ارتباط زیبایی شناسی و همدلی در نگاه کردن به آثار هنری مشتری بدون قضاوت و پاسخ به مشتری از طریق هنرسازی مورد بحث قرار می گیرد. این منبع عالی نحوه نگاه کردن، گوش دادن و پاسخ به استعاره‌هایی را که آثار هنری آشکار می‌کنند، توضیح می‌دهد.