لایب سان

Despite being a pillar of belief in the Judeo-Christian tradition, the idea of revelation was deeply discredited over the course of the Enlightenment. The post-Enlightenment restoration of revelation among German religious thinkers is a fascinating yet underappreciated moment in modern efforts to navigate between reason and faith. The Rebirth of Revelation compares Protestant, Catholic, and Jewish reflections on revelation from 1750 to 1850 and asserts that a strategic transformation in the term’s meaning secured its relevance for the modern age. Tuska Benes argues that "propositional" revelation, understood as the infallible dispensation of doctrine, gave way to revelation as a subjective process of inner transformation or the historical disclosure of divine being in the world. By comparatively approaching the unconventional ways in which Protestantism, Catholicism, and Judaism have rehabilitated the concept of revelation, The Rebirth of Revelation restores theology to a central place in modern European intellectual history.

چکیده فارسی

ایده وحی علیرغم اینکه ستون اعتقاد به سنت یهودی-مسیحی بود، در طول دوره روشنگری عمیقاً بی اعتبار شد. احیای وحی در میان متفکران دینی آلمانی پس از روشنگری، لحظه ای جذاب و در عین حال نادیده گرفته شده در تلاش های مدرن برای حرکت بین عقل و ایمان است. تولد دوباره وحی تأملات پروتستان، کاتولیک و یهودی را در مورد وحی از 1750 تا 1850 مقایسه می‌کند و ادعا می‌کند که یک دگرگونی استراتژیک در معنای این اصطلاح، ارتباط آن را برای عصر مدرن تضمین می‌کند. توسکا بنس استدلال می‌کند که وحی «گزاره‌ای»، که به‌عنوان آموزه‌های خطاناپذیر درک می‌شود، جای خود را به وحی به‌عنوان فرآیند ذهنی دگرگونی درونی یا افشای تاریخی وجود الهی در جهان داد. تولد دوباره وحی با نزدیک شدن نسبی به روش‌های نامتعارفی که پروتستان، کاتولیک، و یهودیت مفهوم وحی را بازسازی کرده‌اند، الهیات را به جایگاهی مرکزی در تاریخ فکری مدرن اروپا بازمی‌گرداند.