لایب سان

The last campaigns of World War I hinted that air superiority would be necessary for the most effective ground operations, but World War II made it an iron law. However, the invention of radar on the eve of World War II changed the aircraft survivability problem completely. In World War I, visual detection in clear daylight did not exceed ranges of 10-15 miles at best. Even in the late 1930s, defenders expected to listen and watch for attacking aircraft. By 1940, radar could spot incoming aircraft 100 miles away. Early detection gave defenders much more time to organize their air defenses and to intercept attacking planes. Radar height-finding assisted anti-aircraft gunners on the ground. Primitive airborne radar sets were installed in night fighters in the later years of the war. The radar game had begun. Gaining air superiority and the freedom to attack surface targets while protecting friendly armies rested on surmounting the advantages that radar gave to air defenses. The stakes of the radar game also affected combined arms operations in all theaters of the war. Hitler canceled the invasion of Britain when the Luftwaffe failed to win local air superiority over the English channel coast in September 1940.

چکیده فارسی

آخرین مبارزات جنگ جهانی اول اشاره کرد که برتری هوایی برای مؤثرترین عملیات زمینی ضروری است، اما جنگ جهانی دوم آن را به یک قانون آهنین تبدیل کرد. با این حال، اختراع رادار در آستانه جنگ جهانی دوم مشکل بقای هواپیما را به کلی تغییر داد. در جنگ جهانی اول، تشخیص بصری در روشنایی روز در بهترین حالت از محدوده 10 تا 15 مایلی تجاوز نمی کرد. حتی در اواخر دهه 1930، مدافعان انتظار داشتند که به هواپیماهای مهاجم گوش داده و تماشا کنند. تا سال 1940، رادار می توانست هواپیماهای ورودی را در فاصله 100 مایلی شناسایی کند. تشخیص زودهنگام به مدافعان زمان بسیار بیشتری برای سازماندهی دفاع هوایی و رهگیری هواپیماهای مهاجم داد. ارتفاع یابی رادار به توپچی های ضد هوایی روی زمین کمک می کند. مجموعه‌های رادار اولیه هوابرد در جنگنده‌های شبانه در سال‌های آخر جنگ نصب شد. بازی رادار شروع شده بود. به دست آوردن برتری هوایی و آزادی حمله به اهداف سطحی در حین محافظت از ارتش های دوست، متکی بر غلبه بر مزایایی بود که رادار به پدافند هوایی داد. مخاطرات بازی رادار همچنین بر عملیات تسلیحات ترکیبی در تمام تئاترهای جنگ تأثیر گذاشت. زمانی که لوفت وافه نتوانست برتری هوایی محلی بر ساحل کانال انگلیسی را در سپتامبر 1940 به دست آورد، هیتلر تهاجم به بریتانیا را لغو کرد.