لایب سان

More than 150 documents in Bactrian, the chief administrative language of pre-Islamic Afghanistan, have come to light during the last twenty-five years. These documents include letters, legal contracts, economic documents and a few Buddhist texts; many of them bear dates in the so-called "Bactrian era," which is also known from a few inscriptions, such as the Tochi valley inscriptions in Pakistan, but whose starting-point is controversial. The Bactrian documents have the potential to transform our knowledge of the history of the region during the 4th to 8th centuries CE, a period for which we have few contemporary records, but before they can be fully exploited as historical sources it is necessary to establish their relative and absolute chronology. The present volume aims to fulfil this need. In Part 1 we consider the dated documents, discussing the nature of the Bactrian calendar and the epoch of the Bactrian era, and concluding with a conspectus in which all the attested dates are converted to Julian dates on the basis of the facts and arguments presented. In Part 2 we turn to the equally important undated documents, systematically weighing up all types of evidence, whether historical, prosopographical, palaeographical, linguistic or orthographic, which may have a bearing on their dating. Part 3 provides a handy check-list of our conclusions, while the Appendices provide additional and supporting material including editions of the Tochi valley inscriptions and of a Pahlavi letter which was purchased together with the Bactrian documents. This book will be required reading for scholars and students of the pre-Islamic and early Islamic history of Iran, Afghanistan and Central Asia. It will also be a useful resource for those interested in the languages, religions and numismatics of the region.

چکیده فارسی

بیش از 150 سند به زبان باختری، زبان اصلی اداری افغانستان قبل از اسلام، در طول بیست و پنج سال گذشته آشکار شده است. این اسناد شامل نامه ها، قراردادهای حقوقی، اسناد اقتصادی و چند متن بودایی است. بسیاری از آنها دارای تاریخ های به اصطلاح "عصر باختری" هستند، که از چند کتیبه مانند کتیبه های دره توچی در پاکستان نیز شناخته شده است، اما نقطه شروع آن بحث برانگیز است. اسناد باختری این پتانسیل را دارند که دانش ما را از تاریخ این منطقه در طول قرون 4 تا 8 میلادی متحول کنند، دوره ای که سوابق معاصر کمی برای آن داریم، اما قبل از اینکه بتوان از آنها به عنوان منابع تاریخی به طور کامل بهره برداری کرد، لازم است که آنها را مشخص کنیم. گاهشماری نسبی و مطلق هدف جلد حاضر رفع این نیاز است. در بخش اول، اسناد تاریخ‌دار را در نظر می‌گیریم، ماهیت تقویم باختری و عصر باختری را مورد بحث قرار می‌دهیم، و با چشم‌اندازی به پایان می‌رسیم که در آن تمام تاریخ‌های گواهی شده بر اساس حقایق و استدلال‌های ارائه‌شده به تاریخ‌های جولیان تبدیل می‌شوند. در بخش 2 به اسناد بدون تاریخ به همان اندازه مهم می پردازیم، و به طور سیستماتیک همه انواع شواهد، اعم از تاریخی، عروضی، دیرینه نگاری، زبانی یا املایی را می سنجیم، که ممکن است در تاریخ گذاری آنها تأثیر داشته باشد. قسمت 3 چک لیست مفیدی از نتیجه گیری های ما ارائه می دهد، در حالی که ضمائم مطالب اضافی و پشتیبانی از جمله نسخه های کتیبه های دره توچی و نامه پهلوی را که همراه با اسناد باختری خریداری شده است ارائه می دهد. مطالعه این کتاب برای دانش پژوهان و دانشجویان پیش از اسلام و تاریخ اولیه اسلام در ایران، افغانستان و آسیای مرکزی الزامی خواهد بود. همچنین منبع مفیدی برای علاقه مندان به زبان ها، ادیان و سکه شناسی منطقه خواهد بود.