لایب سان

Party and Nation examines immigration as a means to understand party competition in American history. The rise of Donald Trump reflects an ongoing regime change in the U.S., in which multiculturalism and nationalism have emerged as central aspects of the major parties’ ideological and coalitional bases. This phenomenon of a multiculturalist Democratic Party and a nationalist Republican Party, the authors suggest, is a dramatic departure from the first American political regime. That older regime was grounded in the Founding generation’s commitment to the principle of natural rights and the shaping of a national culture to support that principle. Partisan debates over immigration set into relief the tensions inherent in that commitment. The authors present the permutations of that first regime amidst the territorial expansion of the country and the tragic conflicts over slavery and segregation. With industrialization, the great immigrant wave at the turn of the 20^th century, and the rise of the progressive administrative state, the parties began their century-long transformation into the plebiscitary institutions they are today. This new political reality, it is argued, brought with it a situation in which the debate over immigration not only illuminates party differences, but has begun to define them.

چکیده فارسی

حزب و ملت مهاجرت را به عنوان وسیله ای برای درک رقابت حزبی در تاریخ آمریکا بررسی می کند. ظهور دونالد ترامپ منعکس کننده تغییر رژیم در ایالات متحده است که در آن چندفرهنگی و ملی گرایی به عنوان جنبه های اصلی پایه های ایدئولوژیک و ائتلافی احزاب اصلی ظاهر شده است. نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که این پدیده حزب دموکرات چندفرهنگ‌گرا و حزب جمهوری‌خواه ملی‌گرا یک انحراف چشمگیر از اولین رژیم سیاسی آمریکاست. آن رژیم قدیمی‌تر مبتنی بر تعهد نسل بنیان‌گذار به اصل حقوق طبیعی و شکل‌دهی فرهنگ ملی برای حمایت از این اصل بود. بحث های حزبی در مورد مهاجرت باعث کاهش تنش های ذاتی این تعهد می شود. نویسندگان تغییرات آن رژیم اول را در میان گسترش سرزمینی کشور و درگیری های غم انگیز بر سر برده داری و جداسازی ارائه می کنند. با صنعتی شدن، موج بزرگ مهاجران در اواخر قرن بیستم و ظهور دولت مترقی اداری، احزاب تبدیل شدن یک قرن خود را به نهادهای مردمی که امروز هستند آغاز کردند. استدلال می‌شود که این واقعیت سیاسی جدید وضعیتی را با خود به ارمغان آورده است که در آن بحث در مورد مهاجرت نه تنها اختلافات حزبی را روشن می‌کند، بلکه شروع به تعریف آنها کرده است.