لایب سان

In a 1968 speech on British immigration policy, Enoch Powell insisted that although a black man may be a British citizen, he can never be an Englishman. This book explains why such a claim was possible to advance and impossible to defend. Ian Baucom reveals how "Englishness" emerged against the institutions and experiences of the British Empire, rendering English culture subject to local determinations and global negotiations. In his view, the Empire was less a place where England exerted control than where it lost command of its own identity.

Analyzing imperial crisis zones--including the Indian Mutiny of 1857, the Morant Bay uprising of 1865, the Amritsar massacre of 1919, and the Brixton riots of 1981--Baucom asks if the building of the empire completely refashioned England's narratives of national identity. To answer this question, he draws on a surprising range of sources: Victorian and imperial architectural theory, colonial tourist manuals, lexicographic treatises, domestic and imperial cricket culture, country house fetishism, and the writings of Ruskin, Kipling, Ford Maddox Ford, Forster, Rhys, C.L.R. James, Naipaul, and Rushdie--and representations of urban riot on television, in novels, and in parliamentary sessions. Emphasizing the English preoccupation with place, he discusses some crucial locations of Englishness that replaced the rural sites of Wordsworthian tradition: the Morant Bay courthouse, Bombay's Gothic railway station, the battle grounds of the 1857 uprising in India, colonial cricket fields, and, last but not least, urban riot zones.

چکیده فارسی

در یک سخنرانی در سال 1968 در مورد سیاست مهاجرت بریتانیا، انوک پاول اصرار داشت که اگرچه یک مرد سیاه پوست ممکن است شهروند بریتانیا باشد، اما هرگز نمی تواند یک انگلیسی باشد. این کتاب توضیح می دهد که چرا امکان پیشبرد چنین ادعایی و دفاع از آن غیرممکن بود. ایان باوکم نشان می دهد که چگونه "انگلیسی" در برابر نهادها و تجربیات امپراتوری بریتانیا ظهور کرد و فرهنگ انگلیسی را تابع تصمیمات محلی و مذاکرات جهانی قرار داد. به نظر او، امپراتوری کمتر مکانی بود که انگلستان کنترل خود را در آن اعمال کرد تا جایی که کنترل هویت خود را از دست داد.

تجزیه و تحلیل مناطق بحران امپریالیستی - از جمله شورش هند در سال 1857، قیام خلیج مورانت در سال 1865، قتل عام آمریتسار در سال 1919، و شورش های بریکستون در سال 1981 - باوکم می پرسد که آیا ساخت امپراتوری، انگلستان را کاملاً بازسازی کرده است. هویت ملی. برای پاسخ به این سوال، او از طیف شگفت‌انگیزی از منابع استفاده می‌کند: نظریه معماری ویکتوریا و امپراتوری، کتاب‌های راهنمای توریستی استعماری، رساله‌های فرهنگ‌شناسی، فرهنگ کریکت داخلی و امپراتوری، فتیشیسم خانه‌های روستایی، و نوشته‌های راسکین، کیپلینگ، فورد مدوکس فورد، فورستر. , Rhys, C.L.R. جیمز، نایپل، و رشدی - و بازنمایی شورش شهری در تلویزیون، در رمان‌ها و در جلسات پارلمان. او با تأکید بر مشغله انگلیسی به مکان، برخی از مکان‌های مهم انگلیسی بودن را که جایگزین مکان‌های روستایی سنت وردزورث شده است، مورد بحث قرار می‌دهد: دادگاه مورانت بی، ایستگاه راه‌آهن گوتیک بمبئی، میدان نبرد قیام 1857 در هند، زمین‌های کریکت استعماری، و آخرین اما نه کم اهمیت، مناطق شورش شهری.